Τίποτα απρεπές

Καμιά φορά αρπάζει τα φτερά

και τα φοράει στην πλάτη

και στέκεται δεν πέφτει.

Κάποτε ήταν παιδί κι έπεφτε συχνά

τώρα με ένα ζευγάρι φτερά ψάχνει

αποδημητικά πουλιά

να πετάξει παρέα.

Φύγανε τα πουλιά, μεγάλωσαν τα παιδιά

φόρεσε τα φτερά κι έτρεξε μακριά

μισοτελειωμένα παραμύθια

στο λοξό φεγγάρι και

τσακισμένοι ήρωες.

Κι αυτός, αυτή ― δεν έχει σημασία ―

από φόβο άνοιξε τα χέρια και

δημιούργησε μια πτώση

μεγαλοπρεπή.

Ήχους από συντριβή δεν άκουσα

μονάχα είδα φτερά ― μα αυτό

δεν ήταν αναμενόμενο ―

να ανεμίζουν.

Παιδιά δεν υπήρχαν

ούτε αποδημητικά

το γνώριζα καλά.

Σπασμένα φτερά μπλέκονται

στα πόδια, πώς έπεσε; Μα πώς

έπεσε με τα φτερά

στην πλάτη;

Καλτσογιάννη Αλεξάνδρα