Το έπος του Γκιλγκαμές

Το εγχείρημα της έμμετρης απόδοσης του Έπους του Γκιλγκαμές από τη σπουδαία μεταφραστική ποιήτρια Βάσω Παπαχαραλάμπους, υπό το βάρος παντελούς έλλειψης σχετικής ελληνικής βιβλιογραφίας και της παρεπόμενης καταφυγής σε ξένα συγγράμματα, προϋποθέτει ενδελεχή έρευνα και μελέτη βάθους.

Η λογική, νοηματική ακολουθία της ροής των 2.700 στίχων –διασώθηκε το μεγαλύτερο μέρος (60%) του έπους– απαίτησε κόπο γλωσσικής περιδιάβασης σε αυχμηρά μονοπάτια απόδοσης των στίχων, τους οποίους η ίδια «κατεργάστηκε» ενσυνείδητα με δυσμάλακτη ύλη, εναλλάσσοντας δημοτική και καθαρεύουσα με διαλεκτικούς και ιδιωματικούς τύπους της Κύπρου, της Κρήτης και του Πόντου, μεταπλάθοντας συνάμα απολησμονημένες λέξεις και κάνοντας χρήση κάποιων μεσαιωνικών λογοτύπων.