Θεός Εκηβόλος

μας ελυπήθη ο θεός τους ερωτευμένους

και δε μας έδωσε πυξίδα...»

«Πρώτη η Σαπφώ αποκάλεσε τον έρωτα

γλυκόπικρο. Και όποιος έχει ερωτευθεί δε θα

διαφωνήσει μαζί της», γράφει η Αν Κάρσον στο

βιβλίο της «γλυκόπικρος έρως».

Και είναι αυτό ακριβώς που έρχεται να

πραγματευθεί κι αυτή η συλλογή ποιημάτων.

Aκριβώς αυτήν την αέναη -σαν χρωμοσωμική κληρονομιά- ροπή προς

την ανέλπιδα αναζήτηση ενός έρωτα, με την ελπίδα

πως η επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, η επόμενη

στροφή θα κρύβει τα καλύτερα κι ο επόμενος

έρωτας θα κρατήσει για πάντα, η οποία κάνει

τον φαύλο κύκλο να φαντάζει ολοκαίνουργιος!

Μέχρι να σταματήσει ο έρωτας να βιώνεται

σαν πόνος, η μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη, όσες

«Ανοίξεις» πάλι κι αν μας έρθουν.