100 χρόνια ποδόσφαιρο (Σετ 5 Τόμοι)
Περιγραφή:
Παρ' ότι έχει επιχειρηθεί πολλές φορές, δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί με βεβαιότητα, ότι το ποδόσφαιρο προήλθε κατ' ευθείαν από κάποιο από τα παιχνίδια που παίζονταν με μπάλα στην αρχαιότητα. Οι πληροφορίες για παιχνίδια που παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά με το σημερινό ποδόσφαιρο είναι πολλές, προέρχονται από διάφορες χώρες και αντιστοιχούν σε διάφορες εποχές. Αυτό φανερώνει ότι τα παιχνίδια με τη μπάλα είχαν πάντοτε μεγάλη διάδοση και μερικά απ' αυτά παίζονταν από ομάδες αντιμέτωπες που έσπρωχναν την μπάλα ακόμα και με τα πόδια, προκειμένου να την κάνουν να περάσει μια προκαθορισμένη ζώνη και μ' αυτόν τον τρόπο να καταφέρουν να αποκτήσουν ένα προβάδισμα απέναντι στον αντίπαλο. Σε όλα, υπήρχε κάποιο τεχνικό στοιχείο, απ' αυτά που ξαναβρίσκουμε σήμερα στο ποδόσφαιρο (και στο ράγκμπι, στο μπάσκετ, στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο και σε δεκάδες άλλα παιχνίδια που είναι λιγότερο διαδεδομένα), αλλά δεν είναι δυνατό να βρεθεί σε κανένα ο πρόγονος του σημερινού ποδοσφαίρου. Παρουσιάζουν όμως μεγάλο ενδιαφέρον οι ιστορικές πληροφορίες που αναφέρονται σ' αυτά τα παιχνίδια, οι οποίες, πέρα από οτιδήποτε άλλο, πιστοποιούν τη μεγάλη διάδοση αυτών των αγώνων και στην πρόθυμη συμμετοχή του κόσμου σ' αυτά. (Απόσπασμα από "Το Παιχνίδι των Λαών")
Η εθνική Ελλάδος επιστρέφει σε μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού δέκα χρόνια μετά την παταγώδη αποτυχία της Αμερικής το 1994, και άλλα 24 μετά την αξιοπρεπέστατη παρουσία της, στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που είχε διεξαχθεί επί ιταλικού εδάφους. Το δυτικότερο τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου, η χώρα που βρέχεται στο μεγαλύτερο μέρος της από τον Ατλαντικό Ωκεανό, η χώρα με τα περίφημα κρασιά και τα μελαγχολικά τραγούδια "φάντος" ανοίγει τις πύλες τις για να υποδεχθεί τις 16 φιναλίστ. Από τις 12 Ιουνίου μέχρι τις 4 Ιουλίου η Πορτογαλία γίνεται ο ομφαλός της ποδοσφαιρικής Ευρώπης και φιλοξενεί τις 16 κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου και του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Αρχιτέκτονας της επιτυχίας θεωρείται το δίχως άλλο ο Όττο Ρεχάγκελ, στον οποίο πιστώνεται το οξυδερκές ποδοσφαιρικό του μάτι, το άριστο κλίμα στα αποδυτήρια, η ισονομία στις επιλογές, αλλά και το κύρος και η προσωπικότητά του, που ενέπνεε σεβασμό ακόμα και στα ΜΜΕ. Η εθνική παρά τις δύο συνεχόμενες ήττες στο ξεκίνημα από Ισπανία και Ουκρανία μπόρεσε να ανασυνταχθεί και να προκριθεί, παίρνοντας την πρώτη θέση του 6ου ομίλου, αφήνοντας δεύτερους και... καταϊδρωμένους τους υπερόπτες "φούριας ρόχας". Χωρίς να θέλξει με την απόδοσή της, πέτυχε έξι συνεχόμενες νίκες κρατώντας το μηδέν στην άμυνα, έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που άλωσε ισπανικό γήπεδο (0-1 στο "Ρομαρέδα" της Σαραγόσα με εκείνη την οβίδα του Στέλιου Γιαννακόπουλου), ενώ εκείνη η περίεργη ιστορία με την καταγγελία των Αρμενίων περί ενδεχόμενης απόπειρας δωροδοκίας, δεν αποδείχθηκε ποτέ και δεν κατάφερε να κηλιδώσει την πανάξια πρόκριση. Οι υπόλοιπες 15 φιναλίστ που θα ταξιδέψουν στην Ιβηρική χερσόνησο είναι οι εξής: Γαλλία, Πορτογαλία, Σουηδία, Τσεχία, Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Ολλανδία, Κροατία, Δανία, Ρωσία, Λετονία, Ελβετία, Βουλγαρία, με τις Ολλανδία, Ισπανία, Κροατία, Ρωσία και Λετονία να προκρίνονται ασθμαίνοντας, από την διαδικασία των μπαράζ.
