Τα γράμματα –κεφαλαία ή μικρά– κρύβουν μέσα τους αρχιτεκτονική, μουσική και σημειολογία. Οι λέξεις, πάλι, μια κρυφή γοητεία που προκύπτει από την ανάμειξη των γραμμάτων και την ετυμολογία τους.
Η ποιητική συλλογή «Μικροί και Μεγάλοι Αναγραμματισμοί» γράφτηκε χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο αναγραμματισμένες λέξεις, άσχετες μεταξύ τους, από κάποιο εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης, με αυτόματη γραφή. Ο καμβάς πάνω στον οποίο στήθηκε, υπήρξε η επώδυνη εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Μπροστά μας, σαν σε οθόνη, εμφανίζονται στο κριτήριο οι αξίες και οι ιδεολογίες που εξέπεσαν, καθημαγμένες, δίχως μορφή, παρασυρμένες από τη δίνη των αναγραμματισμών.
Σε ολόκληρη τη συλλογή κυριαρχούν οι εικόνες και ο συμβολισμός. Η απουσία τίτλων από τα ποιήματα, ωθεί τους αναγνώστες, συμμετέχοντας δημιουργικά, να τα ονοματίσουν.
