Στο «Μεγάλο Φάσμα των Εκδοχών» στροβιλίζονται δύο υπάρξεις. Προκαλώντας τη συναισθηματική τους αναστάτωση, η ζωή τούς φέρνει αντιμέτωπους με θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα. Η γνωριμία του Μίλτου με τη Θεμιστόκλεια αποτελεί την ευκαιρία να αφουγκραστεί κανείς την έννοια της προοπτικής, της κάθε μελλοντικής δυνατότητας. Πρόθυμοι να κατανοήσουν τη φύση της αλληλεπίδρασης, αφημένοι άλλοτε συνειδητά και άλλοτε όχι, στην αλλαγή-μεταμόρφωση, μετεωρίζονται στο προσωπικό τους “τίποτα”.
Με γνώμονα το Επέκεινα ως φυσική δυνατότητα, ο Μίλτος και η Θεμιστόκλεια εξασκούνται θαρραλέα στις ποιότητες του Έρωτα.
Μέσα από την περιγραφή του εσωτερικού κόσμου των ηρώων αναδεικνύεται η αξία του Χάους και ωθούμαστε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας για το μυστήριο της ύπαρξης. Διαπιστώνοντας πως όλοι οι περιορισμοί του φαινομένου της γνωσιοθεωρίας είναι δομημένοι σε αμφισβητούμενα θεμέλια, οι δύο αυτοί χαρακτήρες μάς αποκαλύπτουν απάτητα μονοπάτια των παρυφών του εαυτού μας.
