Πλανόδια πραγματεία για το τέλος της κοινωνιολογίας

Περιγραφή:

Ο μαρξισμός θέλησε να' ναι η συνολική θεωρία της κοινωνίας, ενώ ήταν μια πρακτική φιλοσοφία της οικονομίας. Ανέθεσε σε μια τάξη το σωτηριολογικό καθήκον, το οποίο όμως είναι ακόμη υπόθεση όλης της κοινωνίας, προάγοντας την γενικευμένη μεσολάβηση ως ιδεολογικό υπακτικό και προωθώντας την κατάληψη των μέσων παραγωγής ως τον βασικό σκοπό της κατανάλωσης. Η κατάργηση των δεσμοφυλάκων και η ανάληψη της φυλακής από μέρους των παγιδευμένων σ' αυτήν παρουσιάζεται ως ο επιστημονικός ρεαλισμός ενός "αφηρημένου κεφαλαίου" δίχως τους εμπαθείς ιδιοκτήτες του. Η βασική φιλοσοφία αυτού του επιστημονικού μαρξισμού είναι ακριβώς η αυτοδιεύθυνση της φυλακής από τους δούλους δίχως αφεντικά, ως υπηκόους του απόλυτου οικονομικού λόγου. Η κριτική πλέον <<οφείλει>> εδώ να γνωρίζει το επισήμως αναπόδεικτο γεγονός ότι πίσω από την "επιστημονική" θεωρία του Μάρξ υπέβοσκε η υλική επιδότηση του Ρότσιλντ - πίσω απ' την πρακτική φιλοσοφία των μπολσεβίκων υποκρυπτόταν η χορηγία του Β' Reich και του αμερικανοεβραίου Χάμερ, του κεντρικού επενδυτή της σοβιετοκρατίας. Οι υπόλοιπες κριτικές αναλύσεις που παραγνωρίζουν συνειδητά το υπόστρωμα αυτών των επίσημων επαναστατικών θεωριών είναι ηθελημένα "εκ του πονηρού".