ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΜΠΑΣ (1921-1996)
Περιγραφή:
Στόχος μου είναι η κάλυψη ενός σημαντικού κενού στην Ιστορία της Νεοελληνικής Έντεχνης Μουσικής και συγκεκριμένα η διερεύνηση του φαινομένου που συνδυάστηκε με τη ραγδαία αύξηση του ενδιαφέροντος γύρω από την κλασική κιθάρα κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα στην Ελλάδα. Επίσης, η εξέταση των συνθηκών θεμελίωσης και ανάπτυξης της ελληνικής Σχολής κιθάρας, μέσα από τη διεξοδική μελέτη της ζωής και του έργου του Δημήτρη Φάμπα, ο οποίος υπήρξε ο ένας από τους δύο πρωτεργάτες (ο άλλος ήταν ο Γεράσιμος Μηλιαρέσης) αυτής της εξέλιξης. Στο πλαίσιο της μελέτης καταβλήθηκε προσπάθεια για μια –κατά το δυνατόν– εξαντλητική έρευνα και καταγραφή των ιστορικών γεγονότων που συνθέτουν τους τρεις τομείς της δράσης του Φάμπα, ήτοι την εκτέλεση, την διδασκαλία και τη σύνθεση. Επιχειρήθηκαν απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με τις εξελίξεις που επηρεάστηκαν ή προκλήθηκαν από τη δράση του, καθώς και σε ερωτήματα για το τί επιδίωξε, τί μέσα χρησιμοποίησε, τί τρόπους εφάρμοσε, ποια ήταν τα αποτελέσματα της δραστηριότητάς του.
Ένας ακόμη από τους στόχους της συγγραφής ήταν η διευκρίνιση των συνθηκών μέσα στις οποίες έδρασε ο βιογραφούμενος: η χρονολογική οριοθέτηση των γεγονότων σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε ή ακολούθησε, η διερεύνηση και η αποτύπωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ξεδιπλώθηκε κάθε μία από τις πτυχές του έργου του. Πιο συγκεκριμένα στον τομέα της εκτέλεσης, η καταγραφή των γνωρισμάτων που διέκριναν την τεχνική, την ερμηνεία και το ρεπερτόριο της κιθάρας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η εξέταση των συνθηκών διαμόρφωσης του ρεπερτορίου κιθάρας στη χώρα· στον τομέα της διδασκαλίας, η επισήμανση των γνωρισμάτων στη διδασκαλία των παλαιότερων δασκάλων σε αντιπαραβολή με τη δική του διδασκαλία, η εξέλιξη στη διδακτική του οργάνου κ.ά. Παράλληλα ανιχνεύονται τα πρώτα βήματα στην πορεία για τη δημιουργία Σχολής κιθάρας στη χώρα.
Πέρα από τα προαναφερθέντα θέματα που ανήκουν στον κλάδο της Ιστορικής Μουσικολογίας, στο βιβλίο εξετάζονται και ζητήματα που ανήκουν στην Συστηματική μουσικολογία, όπως η τεχνική και τα προβλήματα πρακτικής της εκτέλεσης (αγγλ. performance practice) της κιθάρας, η κοινωνιολογική θεώρηση δεδομένων που συνδέονται με τη σύσταση του κοινού, η πολιτιστική πολιτική σε σχέση με τη νομοθετική κατοχύρωση της διδασκαλίας της κιθάρας κ.ά. Τέλος, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο συνθετικό έργο του Φάμπα.
