Η Πύλη του Ήλιου

Μετά τον διαμελισμό της χώρας τους το 1948, δύο άντρες, ο Γιούνις και ο Χαλίλ, παραμένουν σε ένα εγκαταλειμμένο αυτοσχέδιο νοσοκομείο στον προσφυγικό καταυλισμό της Σατίλα, στα περίχωρα της Βηρυτού, στον Λίβανο. Μαζί τους μπαίνουμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο βίαιος εκτοπισμός, η απώλεια, ο φόβος και η σαθρή ελπίδα. Ο νεότερος αγρυπνά στο προσκέφαλο του γηραιότερου, ο οποίος είναι πνευματικός του πατέρας και εμβληματικός ηγέτης της παλαιστινιακής αντίστασης. Ο Γιούνις έχει πέσει σε κώμα και καθώς ο Χαλίλ πασχίζει να τον επαναφέρει, αρνούμενος να δεχτεί ότι ο ήρωάς του έχει απολέσει τη συνείδησή του, αρχίζει να ξεδιπλώνει, σαν άλλη Σεχραζάντ, μια αφήγηση η οποία διακλαδίζεται σε πολλές άλλες, για ανθρώπους που εκδιώχθηκαν από τα χωριά τους στη Γαλιλαία, για ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και ανθρώπους που επέζησαν, καθώς επίσης για έναν έρωτα που μέστωσε κρυφά στην Μπαμπ αλ Σαμς, στην Πύλη του Ήλιου. Με τούτο το βιβλίο, το πανθομολογούμενο αριστούργημά του, ο Ελιάς Χούρι συνυφαίνει με επική πνοή ιστορίες καθηλωτικές και συγκινητικές, ζωντανεύει την πορεία και αναδεικνύει τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού. Αυτό είναι το «Μεγάλο Παλαιστινιακό Μυθιστόρημα».

«Ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα [...]. Ο Ελιάς Χούρι, όπως και ο Μαχμούντ Νταρουίς, είναι ένας καλλιτέχνης του λόγου, ο οποίος χαρίζει φωνή στη ριζωμένη εξορία και στην παγιδευμένη προσφυγιά, στα σύνορα που διαλύονται και στις ταυτότητες που αλλάζουν, στα ριζοσπαστικά αιτήματα και στις νέες γλώσσες έκφρασης».

Έντουαρντ Σαΐντ

«Έχουμε διαβάσει αρκετές δυνατές μυθοπλασίες για την Παλαιστίνη. Ελάχιστες όμως φωτίζουν με τέτοια οξυδερκή κατανόηση των πραγμάτων τους μύθους, τις διηγήσεις και τις διαδόσεις τόσο των Αράβων όσο και των Ισραηλινών. Η Πύλη του Ήλιου είναι ένα ρεαλιστικό έργο, πλούσιο και επιβλητικό, ένα γνήσιο αριστούργημα».

The New York Times

«Στην Πύλη του Ήλιου ένας ήρωας ονειρεύεται να γράψει ένα βιβλίο δίχως αρχή και τέλος, το έπος των Παλαιστινίων, βασισμένος στην ιστορία κάθε χωριού και ξεκινώντας από το καταστροφικό 1948, το έτος της Νάκμπα. Το μνημειώδες μυθιστόρημα του Ελιάς Χούρι αποτελεί, ακριβώς, το ρηξικέλευθο αυτό επίτευγμα».

The Guardian