Φοβάμαι, ταυρομάχε

Χιλή, 1986. Ο Αουγούστο Πινοτσέτ, ο μισητός δικτάτορας της χώρας, έχει μάλλον αρχίσει να διαβλέπει το τέλος της κυριαρχίας του. Εκείνη την καθοριστική χρονιά, το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες προετοιμάζει μια απόπειρα εναντίον του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης τρομοκρατίας, στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας, του Σαντιάγο, που φλέγεται από τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες, οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες προσπαθούν να κρύψουν τον οπλισμό τους σε ασφαλείς χώρους. Σε μια τέτοια συνοικία, σε μια τέτοια γειτονιά μένει και η Τρελή, ένας μεσήλικος ομοφυλόφιλος που περνά τις μέρες του κεντώντας θεϊκά τραπεζομάντιλα και ακούγοντας παθιασμένα μπολέρο. Κάποια στιγμή ο ίδιος θα δεχτεί να φυλάξει στο σπίτι του ορισμένα μυστηριώδη κιβώτια τα οποία θα μεταφέρει εκεί ο Κάρλος, ένας νεαρός και όμορφος φοιτητής. Καθώς τα γεγονότα τρέχουν, οι ζωές των ηρώων θα τραβήξουν απρόβλεπτα μονοπάτια και θα αλλάξουν με τρόπο που κανένας από τους δύο δεν φαντάζεται. Υπάρχει όμως και ένας δρόμος κοινός, αμφίσημος και αμφίβολος, ανάμεσα στο χαμόγελο και στο δάκρυ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη σχέση έρωτα και επανάστασης από τον Πέδρο Λεμεμπέλ, ένα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της τρυφερότητας.

«Ο Λεμεμπέλ δεν χρειάζεται να γράψει ποίηση για να είναι ο καλύτερος ποιητής της γενιάς μου. Κανένας δεν φτάνει πιο βαθιά από τον Λεμεμπέλ. Και επιπλέον, λες και όλα αυτά είναι λίγα, ο Λεμεμπέλ είναι γενναίος, γιατί ξέρει να ανοίγει τα μάτιατου μέσα στο σκοτάδι, σ’ εκείνες τις επικράτειες όπου κανένας δεν τολμάει να μπει. Τι πώς τα ξέρω όλα αυτά; Εύκολο. Διαβάζοντας τα βιβλία του».

Ρομπέρτο Μπολάνιο

«Θεωρώ τον Λεμεμπέλ έναν από τους κορυφαίους συγγραφείς της χώρας μου».

Λουίς Σεπούλβεδα

«Το Φοβάμαι, ταυρομάχε είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα – αριστοτεχνικό, εντυπωσιακό, εξόχως συγκινητικό. Η φωνή του Λεμεμπέλ αστράφτει. Μας κάνει να γελάμε και να κλαίμε καθώς παράλληλα αποδομεί ακόμη και τις πλέον εσωτερικευμένες προκαταλήψεις μας. Αυτός ο συγγραφέας επιβεβαιώνει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η λογοτεχνία και πόσο συναρπαστική μπορεί να γίνει η ανάγνωση».

Ιζαμπέλ Αλιέντε

«Προκλητικό βιβλίο. Το μυθιστόρημα Φοβάμαι, ταυρομάχε συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά κείμενα που δημοσιεύθηκαν σε τούτη τη χώρα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αφενός, για την ικανότητα και την αξιοπιστία με την οποία ο Λεμεμπέλ ανασυστήνει το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Αφετέρου, για τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος αποτυπώνει τις ζωές και την ψυχολογία των ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο».

El Mercurio (Χιλή)