Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Περιγραφή:

Απόσπασμα

Ποιος ανάμεσα στα πλακόστρωτα των αιώνων
Και με προοπτική στα απέναντι παγκάκια
μοναχοί μας και 
Ποιος σαν υδράργυρος γλιστρώντας
Και σαν ιδρώτας στην πλάτη του χρόνου
Ποιος λέω, και λέω με συνείδηση
- στα τριμμένα φτερά των μέσα μας αγγέλων-
Τις τύψεις θα στίψει στο χορτάρι
Και τα θαλάσσια δέντρα θα φωταγωγήσει
Με τις ανεστραμμένες μέδουσες
Ποιος κάτω από τα παλιά καφενεία
Τις κρύπτες θα ξεκλειδώσει
Μέσα στο χυτήριο μιας θολής μνήμης
Το αίμα του να δέσει με ατσάλι

Κρίσεις

"Σύντομες πρόζες λόγου και σιωπής, καταγραφή συναισθημάτων, αισθημάτων εικόνων, παρατηρήσεων και διαλογισμών μέσα στην κοίτη μιας εξομολόγησης που εκβάλλοντας και σε ποιήματα μοιάζει να μην περατώνεται καθώς η βίωση μιας κάποιας ανεστιότητας κάνει το όν να γλιστρά μέσα στον κόσμο".
Ευθύνη, 1986, τχ. 180

"Ό,τι πιο πολύ μ` αρέσει προσωπικά στον Μετανάστη είναι αυτοί οι πίδακες ποιητικότητας σ` αυτή την κάμποσο από μνήμης, κάμποσο από μούσι ονείρου και λίγο από σκέτη φιλολογικότητα ανάπτυξη. Οι κωπηλάτες που περνάνε απ` το οπτικό πεδίο του ποιητή σαν καχύποπτοι αστυφύλακες σε πρωινή περιπολία, η Σφίγγα που ξέμεινε πια από αινίγματα και μυστικά… Πού βρίσκεται εδώ η λειτουργία της νοσταλγίας; Όλο αυτό το κλίμα είναι, μας λέει σήμερα ο ποιητής, από χαρτόνι, χαρτόνι που το στήνει στο τραπέζι του τόπου μετανάστευσής του με ψαρόκολλα και μαρκαδόρο. Σκοπός; αυτή η επιτραπέζια μητρόπολη να αναιρέσει το χρόνο… το φριχτό αδίκημα εις βάρος του που είναι η αλλαγή της ζωής του".
Μάριος Μαρκίδης, Σημειώσεις, Ιούνιος 1994, τχ. 43