Το Μυστικό του Ευαγγελίου της Κυριακής (Αναστάσιμος Περίοδος)

Περιγραφή:

Ο ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Τα λόγια και οι πράξεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είχαν την δύναμη της Αλήθειας, γι’ αυτό χαρακτηρίζονται από την παγκοσμιότητα και τη διαχρονικότητά τους και καλύπτουν όλο το φάσμα της ύπαρξης του ανθρώπου, τόσο σαν φυσικό όσο και σαν κοσμικό ον.
Η διδασκαλία Του και το παράδειγμά Του είναι δοσμένη έτσι ώστε να μπορεί να την προσεγγίσει και να την ερμηνεύσει ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το συνειδησιακό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Διότι η Αλήθεια εκδηλώνεται στον άνθρωπο μέσω των γήινων ή ουράνιων αποτελεσμάτων που είναι ικανός να αντιληφθεί «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» (Ματθ. ια’ 15).
Κάθε Ευαγγελική περικοπή απεικονίζει τη Σοφία του Θεού, την άπειρη στα ουράνια και σταθερή και καθορισμένη στους ανθρώπους. Είναι η έκφραση της Αιώνιας Αλήθειας, μια σπίθα της οποίας κάθε ανθρώπινο ον κατέχει.
«Ευαγγέλιο» σημαίνει «καλή αγγελία», δηλαδή κάθε ευαγγελική περικοπή περιέχει μυστικά νοήματα και έννοιες (καλές αγγελίες) που εκφράζουν τους αιώνιους νόμους της πνευματικής και υλικής δημιουργίας.
Ο όρος «μυστικό» δεν έχει την έννοια του απόκρυφου, του δεσμευτικού ή του μυστηρίου. Το μυστικό των Ευαγγελικών περικοπών δεν είναι μυστικό επειδή μας κρύβεται, αλλά επειδή είναι η Αλήθεια, η οποία δεν δίνεται προνομιακά σε μερικούς, αλλά είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και προσπάθειας. Την Αλήθεια δεν μπορεί κανείς να τη μάθει ή να την αποστηθίσει, ούτε να την γνωρίσει εκβιαστικά. Μένει άγνωστη και καλυμμένη με πέπλο μυστηρίου γι’ αυτούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν απλώς και μόνο την περιέργειά τους. Τη γνώση της Αλήθειας ο άνθρωπος πρέπει να την κατακτήσει και να την κερδίσει, να γίνει άξιος να την δεχθεί, όταν οι πτυχές της θα του αποκαλύπτονται μία-μία. Μετά από προσωπική εργασία, η Αλήθεια θα του έρχεται σαν διαίσθηση, εξουδετερώνοντας την αμφιβολία και οδηγώντας τον στην ανωτερότητα.
Η ζωή του Χριστού, οι πράξεις Του και τα λόγια Του θα μπορούσαν να ερμηνευτούν σε τρία τουλάχιστον πνευματικά επίπεδα: α) Ως μία σειρά ηθικο-πνευματικών κανόνων καθημερινής εφαρμογής, που αφορούν την σχέση του ανθρώπου με τον πλησίον του και με το περιβάλλον του. β) Ως θρησκευτική αγωγή που καθορίζει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό του. γ) Ως μία εσωτερική, μυστική και μυητική αποκάλυψη που αφορά την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του.