Ποιμενική Σουίτα
Περιγραφή:
Ο ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ, ενας άπ’τούς Ιδρυτές τής νεοελληνικής έθνικής μουσικής σχολής, γεννήθηκε στήν ’Αθήνα τό 1885.
"Επειτα άπό τις γυμνασιακές του σπουδές όσχολήθηκε για λίγο μέ τή ζωγραφική, τελικά ομως άφοσιώθηκε στή μουσική. Σπούδασε στό Ώδειο των Παρισίων με τούς Xavier Leroux και Georges Caussade καί στή Sclola Caνtorum μέ τον Vincent d’Indy..
Ό Βάρβογλης δέν χρησιμοποιεί ποτέ αυτούσιο το δημοτικό τραγούδι. Στό έργο του βρίσκουμε, περισσότερο τήν ήχώ του, μια μακρυνή του ανάμνηση καί γενικά τις κλίμακες και τους νόμους πού διέπουν τή μελωδική του καμπύλη.
‘Από τά έργα του, πού τα χαρακτηρίζει καθαρότητα στή μελωδική γραμμή, διαύγεια στην άρμο νική γλώσσα και οικονομία στή φόρμα, τά σημαντικώτερα είναι :
Τά Πανηγύρι, συμφωνικό σκίτσο (1906), Άγια βαρβάρα, συμφωνικό πρελούντιο (1912), Ποιμενική σουίτα (19 L2), Κανόνας, Χορικό και Φούγκα στο όνομα του Bach(1930) καί Στοχασμός, για ορχήστρα έγχορδων (1932).
Ελληνικό καπρίτσιο, για ορχήστρα και βιολοντσέλλο (1914)
Δάφνες και Κυπαρίσσια, συμφωνικές αντιθέσεις (1950) κ.λ.π.
Δύο trios (1938, 1943), μια σονατίνα (1927) καί άλλα κομμάτια για πιάνο, τραγούδια, μουσική σκηνής για τις τραγωδίες: ’Αγαμέμνων, Πέρσες, Μήδεια,. τις "Ορνιθες του’Αριστοφάνη, Τόν όρκο του πεθαμένου, μουσική στό ομώνυμο δράμα του Ζ. Παπαντωνίου, το μονόπρακτο μουσικόδραμα τό Άπόγευμα της άγατιης (1935) κ.λ.π.
Ή Ποιμενική σουίτα γράφτηκε ,στό Παρίσι τό 1912 κι΄ έκτελέστηκε εκει για πρώτη φορά άπ’ τό κουαρτέττο Fr, Touche μέ διάλεξη τού Louis Laloy,
Τό εργο αυτό, άπ’ τις πιό χαρακτηριστικές σελίδες τής έθνικής μουσικής μας σχολής, δέν ανήκει στήν προγραμματική μουσική. Οί τίτλοι : Κοντά στό έρημοκλήσι, Τό τραγούδι τών τσοπάνων, Ειδύλλιον καί Χορός, ζωντανεύουν άπλώς στή μνήμη του συνθέτη τά ρημοκλήσια καί τούς απλοικούς άνθρώπους στά πανηγύρια τή νοσταλγία τής πατρίδας μέσ’ τήν καρδιά του Παρισιού.
Ό Μάριος Βάρβογλης, άπό χρόνια συνδιευθυντής τού Ελληνικού ’Ωδείου, Εχει βραβευθεί διά τό έργον του άπ` τήν ’Ακαδημία `Αθηνών (1937) καί έχει τιμηθεί μέ τό Εθνικό ’Αριστείο Γραμμάτων καί Τεχνών (1923).
Φοίβος Ανωγειανάκης
