Λαϊκά προάστια
Περιγραφή:
ΤΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΣ’ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΘΗΣ
ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ
ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ
ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ
Ο ΑΓΕΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ
ΣΤΙΣ ΛΑΣΠΩΜΕΝΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ ΤΌΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ
ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ
ΛΑ Ϊ ΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΑΝΟΙΞΗ του 1968
Οι μνήμες μιας διαδρομής. Αθήνα - Πέραμα. Ήμουν τότε δεκαοκτώ ετών. Μόλις είχα έρθει από το χωριό. Το βράδυ σπούδαζα Μουσική στο Ελληνικό Ωδείο, ενώ την ημέρα εργαζόμουν στις εγκαταστάσεις μιας εταιρείας πετρελαίων στο Πέραμα. Καθημερινά πηγαινοερχόμουν διασχίζοντας την Κοκκινιά με το λεωφορείο της γραμμής.
Τότε ανακάλυψα, τότε γνώρισα, τις λαϊκές αυτές συνοικίες, τις γεμάτες προλετάριους, που έτρεχαν κάθε πρωί να μπουν στο λεωφορείο με το φαγητό στο χέρι. Βάδιζαν βιαστικά, για να προλάβουν να κινήσουν στην ώρα τους, όλα τα εργοστάσια, τα γιαπιά και τις βιοτεχνίες της Αττικής.
Το απόγευμα γυρνώντας προς την Αθήνα, αρκετά κουρασμένος, παρατηρούσα τις εικόνες αυτών των περιοχών. Έρημες πλατείες, φτωχικά καφενεδάκια, φτωχοντυμένα παιδάκια και δρόμοι με αρκετή λάσπη και νερό.
Έτσι ήταν τότε αυτές οι συνοικίες και ανεξίτηλα έχουν αποτυπωθεί αυτές οι εικόνες μέσα μου.
Το 1979, μετά ακριβώς από έντεκα χρόνια, το έφερε ο καιρός να γράψω ένα μουσικό έργο, για να ξεπληρώσω ένα χρέος που ώφειλα στις μνήμες μου, στην εποχή και στους ανθρώπους που γνώρισα τότε. Ο Μπουρμπούλης έχει γράψει θαυμάσιους στίχους και διαχρονική νομίζω σημασία.
Μερικά από τα τραγούδια των « ΛAIΚΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ», ξεχώρισαν και έγιναν επιτυχίες, αν και δεν μου αρέσει η έκφραση αυτή. «Μην κλαις», «Πλατεία Βάθης», «Πάγωνε τους δρόμους ο αγέρας» κ.ά. Πέρα όμως από αυτό, πιστεύω ότι το έργο διαθέτει καλλιτεχνική υγεία και αντοχή, και δεν το αφορά καθόλου η μουσική παραχάραξη που συντελείται στην Ελληνική Τηλεόραση εν ονόματι του Ελληνικού Τραγουδιού!!
Γενάρης 1988
