ΕΠΑΙΝΟΣ LUIGI BESCHI

Περιγραφή:

Το ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ, εκπληρώνοντας ένα μέρος τουλάχιστον από τις υποχρεώσεις του, τιμά όσους με το έργο τους, με τη στάση τους γενικότερα, έχουν τιμήσει την επιστημονική ζωή του τόπου μας. Κι αυτό, όχι γιατί διακατέχεται από την ψευδαίσθηση πως θα μπορούσε ποτέ να εξοφλήσει εύκολα τις οφειλές του στην πνευματική τους προσφορά και στις ανθρώπινες αξίες τις οποίες υπερασπίζονται· αλλά γιατί συγκαταλέγει τον Νόμο των Αντισταθμίσεων στις βασικές προϋποθέσεις της πνευματικής και της κοινωνικής μας υγείας.
Ο έπαινος που απονέμουν στον Luigi Beschi οι Έλληνες φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του με τον τόμο του Μουσείου Μπενάκη, δεν αντιπροσωπεύει, συνεπώς, παρά ένα μικρό αντίδωρο για τις δικές του μεγάλες δωρεές. Για ό,τι δηλαδή του χρωστά η μελέτη και η έρευνα της ελληνικής αρχαιότητας, η εκδηλωμένη αγάπη του για την Ελλάδα πιο σωστά. Μια αγάπη την οποία καλλιέργησε η μαθητεία του κοντά σε έξοχους δασκάλους και η εκ των έσω βίωση του ελληνικού παρελθόντος με την τοπογραφική ιχνηλασία, την ανασκαφική εμπειρία, την ιστορική θεώρηση και τη βυθοσκόπηση των μυστηρίων της καλλιτεχνικής του παραγωγής. Την αβρή όμως σχέση του με τον ελληνικό χώρο και τη συγκινητική του έγνοια για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να τον κατοικούν, τη σημαδεύει κυρίως η συμμετοχή του στα δρώμενα της καθημερινότητας, η παρακολούθηση της όχι πάντοτε ευχάριστης ιστορικής συγκυρίας και, πέρα από κάθε αμφιβολία, η συμβίωσή του με την Κατερίνα.
Για τη συγκρότηση και την επιμέλεια του τόμου εγκάρδιες ευχαριστίες οφείλονται, εκ μέρους και της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου, στον Γιώργο Δεσπίνη, τον Άγγελο Ζαρκάδα, καθώς και σε όλους τους συμμετέχοντες με πρωτότυπες εργασίες και ανέκδοτο υλικό. Ακόμα στη Μαρία Διαμαντή για την υποδειγματική και υπεύθυνη φροντίδα της έκδοσης, στη Λενιώ Μαργαριτούλη και τον Βαγγέλη Καρατζά για την ευφάνταστη επεξεργασία των κειμένων και της εικονογράφησης. Περισσότερες, ωστόσο, είναι οι ευχαριστίες μου προς τη Λίνα Μενδώνη για τη φιλική υπόδειξη του τρόπου με τον οποίο παρακάμφθηκαν ορισμένες εγγενείς δυσχέρειες. Και, βεβαίως, στον ίδιο τον Luigi Beschi για τη μεγάλη χαρά που μας έδωσε η έκδοση αυτού του αφιερώματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]