Delacroix

Περιγραφή:

Με την πλούσια θεματολογία και τις καινοτόμες απεικονιστικές τεχνικές του, ο Ευγένιος Ντελακρουά υπερέβη τα ακαδημαϊκά πρότυπα, επεξεργαζόμενος νέες διαστάσεις, ψυχολογικές και ανθρωπολογικές, που αποτελούν ίδιον του ρομαντισμού. Το κίνημα αυτό, που δεν παρουσιάζει διακριτά και συμπαγή χαρακτηριστικά, έχει τις ρίζες του ήδη στην 9η δεκαετία του 18ου αιώνα και εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, γνωρίζοντας, από την Περίοδο της Παλινόρθωσης και μετά, διαφορετική εξέλιξη σε κάθε χώρα. Στο ρομαντισμό συνδυάστηκαν έντονα διαφορετικά στοιχεία, ενίοτε και αντίθετα, ενώ η θεματολογία του παρουσίαζε μεγάλη ποικιλία: από ιστορικά και θρησκευτικά θέματα μέχρι φιλολογικά, τοπιογραφικά και εξωτικά, ακόμη και τα πιο φλέγοντα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας. Έτσι, στα χρόνια της Παλινόρθωσης, ενώ η ρομαντική ζωγραφική στη Γαλλία άρχισε να κατακτά σταδιακά ένα δικό της χώρο, πιο ορατό στο Παρισινό Σαλόν, η ακαδημαϊκή τέχνη, η συνδεδεμένη με την παράδοση του αρχαίου, συνέχιζε να κυριαρχεί. Ακόμη και η κατάρτιση των καλλιτεχνών και οι επιλογές των μοντέλων αναφοράς κινούνται μεταξύ νεοκλασικισμού και ρομαντισμού , οι νέοι ρομαντικοί ζωγράφοι σπούδασαν την αρχαία αγαλματοποιία και το γυμνό στα ατελιέ και στα μαθήματα της Σχολής Καλών Τεχνών των νεοκλασικών καθηγητών, διατηρώντας τη συνήθεια να μελετούν τα αριστουργήματα του παρελθόντος στο εσωτερικό του Λούβρου. Αυτό που άλλαξε ήταν η έννοια του ωραίου, το οποίο δεν νοείται πια ως ένα σύνολο προκαθορισμένων κανόνων με τους οποίους πρέπει κανείς να εναρμονιστεί, αλλά ως ένα χαρακτηριστικό που αναφερόταν σε μοναδικές ατομικότητες και στα ιδιαίτερα, μοναδικά και ανεπανάληπτα χαρακτηριστικά τους. Γι' αυτό, ακόμη και ως προς την ανάπτυξη του στιλ, πολλαπλασιάστηκαν οι ατομικές αποκλίνουσες εκφράσεις, ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις τη χρήση του αποπερατωμένου σχεδίου, ως έκφραση ενός αντικειμενικού και ήρεμου ορθολογισμού, για να αφιερωθούν σε μια ζωγραφική πιο σκιτσαρισμένη και δυναμική, έκφραση μιας νέας καλλιτεχνικής ανησυχίας, η οποία με μεγάλη δυσκολία έγινε κατανοητή από τους κριτικούς και το κοινό της εποχής. Ο Ντελακρουά σημείωνε στο Ημερολόγιο του στις 7 Μάιου του 1824: «Μην επιδιώκεις μια μάταιη τελειότητα. Υπάρχουν μερικά ελαττώματα, για τον απλό λαό, που συχνά γίνονται πηγή ζωής». Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκε η ρομαντική ευαισθησία, η οποία, με μια προχωρημένη για την εποχή της προσέγγιση, προσέφερε στον καλλιτέχνη ένα νέο κεντρικό σημείο αναφοράς, καθιστώντας τον πρωταγωνιστή στη διαμόρφωση των επιλογών του και αναγνωρίζοντας τον ουσιώδη ρόλο της φαντασίας του.