Velazquez
Περιγραφή:
Ο Ντιέγο Ροδρίγεθ ντε Σίλβα ι Βελάσκεθ γεννήθηκε το 1599 στη Σεβίλη. Ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας οικογένειας με οκτώ παιδιά. Πατέρας του ήταν ο Χουάν Ροδρίγκεθ ντε Σίλβα, ένας Πορτογάλος ιδαλγός [(...) που σήμαινε απόγονος κάποιου- στα ισπανικά ήταν αυτός που ανήκε στην κατώτερη βαθμίδα της αριστοκρατίας και μπορούσε να μην εργάζεται), ο οποίος στα τέλη του 16ου αιώνα μετακόμισε στην Ισπανία από το Οπόρτο της Ανδαλουσίας όπου εργαζόταν ως συμβολαιογράφος, και μητέρα του η Χερόνιμα Βελάσκεθ.
Το επώνυμό του το πήρε από τη μητέρα του, όπως συνηθιζόταν στην Πορτογαλία. Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί η ευγενική του καταγωγή, η επαγγελματική και κοινωνική του ανέλιξη ήταν άμεσα συνυφασμένη με τον τόπο στον οποίο γεννήθηκε. Η Σεβίλη εκείνη την εποχή ήταν μια πόλη με κοσμοπολίτικο χαρακτήρα. Ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας και μία από τις πολυπληθείς της Ευρώπης μετά το Λονδίνο, το Παρίσι και τη Νάπολη. Συνδεόταν με τον Ατλαντικό μέσω του Γουαδαλκιβίρ, του ποταμού που διέρρεε όλη την Ανδαλουσία και την ίδρυση του Οίκου Εμπορικών Συναλλαγών, που ρύθμιζε το εμπόριο και διαχειριζόταν το μονοπώλιο των αγαθών που προέρχονταν από τις αμερικανικές αποικίες. Συνεπώς, η Σεβίλη έχαιρε οικονομικής ευμάρειας και σε αυτήν είχαν εγκατασταθεί έμποροι από ολόκληρη την Ευρώπη, κυρίως όμως Φλαμανδοί και Ιταλοί -μάλιστα, υπήρχε και παροικία Φλαμανδών και Ιταλών εμπόρων. Σε τούτη την παραθαλάσσια πόλη οι διανοούμενοι είχαν αφιερωθεί στη μελέτη της κλασικής αρχαιότητας και της Ιταλικής Αναγέννησης. Στο αστικό της κέντρο παρατηρήθηκε πολεοδομική και αρχιτεκτονική ανάπλαση, ενώ εισήχθη ο ιταλικός διάκοσμος της Αναγέννησης και ανεγέρθηκαν μνημειώδεις ναοί και εκπληκτικά οικοδομήματα. Το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα άνθηση γνώρισε και η τέχνη της ζωγραφικής. Από τους καλλιτέχνες που ξεχώρισαν τη συγκεκριμένη περίοδο αξίζει να αναφερθούν ο Ισπανός ζωγράφος Λουίς ντε Βάργκας (1505-1567), ο Φλαμανδός ζωγράφος Πέδρο ντε Καμπάνια (1503-1580) και ο Ισπανός ζωγράφος και γλύπτης Αλόνσο Βάσκεθ (1546-1607), που εργάζονταν κυρίως για την εκκλησία και κατάφεραν να συνδυάσουν με αριστοτεχνικό τρόπο κλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία με τη φλαμανδική παράδοση.
