Ρωμανού Μελωδού : Ύμνοι
Περιγραφή:
Η μετάφραση των Ύμνων του αγίου Ρωμανού του Μελωδού από τον π. Ανανία Κουστένη αποτελεί εκδοτικό γεγονός εξαιρετικής σημασίας τόσο για την Ελλάδα όσο και για την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά. Αποτελεί το πρώτο μεταφραστικό έργο του π. Ανανία Κουστένη με το οποίο αποδεικνύει τη μεγάλη αγάπη του για τον άγιο Ρωμανό και το Βυζάντιο. Με φροντίδα περισσή δεν καθίστα απλώς κατανοητό γλωσσικά στη σύγχρονη εποχή το θεοπνευστο αριστούργημα του αγίου Ρωμανού, αλλά κατορθώνει να βιώσει τα νοήματά του σε τέτοιο βαθμό, ώστε πρωτότυπο και μεταφρασμένο κείμενο σχεδόν να ταυτίζονται. Έτσι, ο π. Ανανίας Κουστένης δεν μεταφέρει απλώς στη Νέα Ελληνική τη μεγαλόπνοη ποίηση του αγίου Ρωμανού, αλλά αποδίδει και το πνεύμα του. Ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται από την εκπληκτική ομοιότητα πρωτοτύπου και μεταφρασμένου κείμενου τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη μορφή του λόγου κι αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για δωρεά άνωθεν, για μια δημιουργία ανάλογη με τη θεία ποίηση του αγίου Ρωμανού. Μέσα από τη μετάφραση αποκαλύπτεται η μυστική συνομιλία μεταξύ δημιουργού και μεταφραστή, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν ο π. Ανανίας ξεχώρισε από όλη τη βυζαντινή ποίηση το παρόν έργο ή αν ο ίδιος ο άγιος Ρωμανός επέλεξε τον συγκεκριμένο μεταφραστή, καθώς διέκρινε την κοινή αγάπη τους όχι μόνο για τον Θεό και τον άνθρωπο, αλλά και για την ελληνική γλώσσα.
Η μεταφραστική αυτή προσπάθεια για δέκα συναπτά έτη γίνεται τέχνη του λόγου, καθώς ο π. Ανανίας με βαθειά θεολογική γνώση και άριστη φιλολογική κατάρτιση, με κριτικό πνεύμα και λεπτομερή έλεγχο, προβαίνει στις κατάλληλες γλωσσικές επιλογές, αναδεικνύοντας ανάμεσα στα άλλα τον πλούτο, την ομορφιά κι αδιάκοπη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας.
Για το εν λόγω έργο ο π. Ανανίας Κουστένης ακολούθησε την έκδοση των P. Maas & C. A. Trypanis (Sancti Romani Melodi. Cantica. Cantica genuina, Oxford 1963), ενώ ταυτόχρονα έλαβε υπόψη και τις άλλες δύο υπάρχουσες εκδόσεις, του J. Grosdidier de Matons (Romanos le Melode, Hymnes, τόμοι 5 στη σειρά Soures chretiennes [...]) και Νικολάου Β. Τωμαδάκη (Ύμνοι Ρωμανού του Μελωδού, τόμοι 4, Αθήναι 1952), τις οποίες ενίοτε και προκρίνει ως προς τη νεολληνική απόδοση.
