Η Βιοπάθεια του Καρκίνου ΙΙ
Περιγραφή:
Με την "Βιοπάθεια του καρκίνου" ολοκληρώνεται το δίτομο έργο του Ράιχ, στο οποίο παρουσιάζεται η ανακάλυψη της οργόνης. Ο Ράιχ εγκαταλείπει τον χώρο της ψυχολογίας και μελετώντας στο μικροσκόπιο μονοκύτταρους οργανισμούς και νεκρή οργανική ύλη, διαπιστώνει ότι ο κανόνας έντασης-φόρτισης ισχύει για όλη την έμβια φύση.
Ανακαλύπτει ότι κατά την αποσύνθεση της νεκρής οργανικής ύλης δημιουργούνται κύστεις, οι οποίες αποτελούν μεταβατικό στάδιο μεταξύ έμβιου και άβιου, τις ονομάζει "βιόντα" και έκπληκτος παρατηρεί ότι από αυτές αναπτύσσονται πρωτόζωα, υπό συνθήκες αποστείρωσης, κάτι που θεωρείται αδύνατον από την εποχή του Παστέρ. Μελετώντας τα βιόντα, διαπιστώνει την ύπαρξη μιας βιολογικής ενέργειας και, αργότερα, ανακαλύπτει ότι η ενέργεια αυτή δεν περιορίζεται στα βιολογικά συστήματα, αλλά υπάρχει στην ατμόσφαιρα και σε ολόκληρο το σύμπαν. Την ενέργεια αυτή ονομάζει "οργόνη".
Μελετώντας περαιτέρω τα βιόντα οδηγείται σε μια νέα, εντελώς διαφορετική προσέγγιση του ζητήματος της γένεσης των καρκινικών κυττάρων. Παρατηρεί ότι τα καρκινικά κύτταρα είναι, κατά βάση, πρωτόζωα και σχηματίζονται από την οργάνωση των βιόντων που δημιουργούνται στον οργανισμό, όταν οι ιστοί του αποσυντίθενται εξαιτίας της ενεργειακής καχεξίας του. Η κλινική του εμπειρία με αρκετούς καρκινοπαθείς αποκαλύπτει τη σταθερή ύπαρξη ψυχικών χαρακτηριστικών, που αναμφίβολα συνδέονται με την ασθένειά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει καταστολή της ερωτικής επιθυμίας, φόβος των σεξουαλικών αισθήσεων και παραίτηση από κάθε επιδίωξη ερωτικής ολοκλήρωσης. Οι ενεργειακά καχεκτικοί ιστοί αναδιοργανώνονται σε καρκινικά κύτταρα τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν τον όγκο. Επομένως, ο καρκινικός όγκος δεν είναι η νόσος, αλλά το σύμπτωμα μιας γενικότερης διαταραχής του βιοσυστήματος, που οφείλεται σε σοβαρή διαταραχή της σεξουαλικής οικονομίας του.
Από την όλη έρευνα προέκυψαν: το Τεστ Αίματος Ράιχ, με το οποίο διαπιστώνεται η συρρίκνωση του οργανισμού αρκετά πριν από την εμφάνιση του όγκου οι πειραματικοί συσσωρευτές, με τους οποίους επιχειρείται η ενεργειακή φόρτιση του εξασθενημένου οργανισμού και, τέλος, μια πρώτη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του ζητήματος.
