Εις μνήμην του Πιερ Πάολο Παζολίνι

Περιγραφή:

ΑΝΔΡΑΣ Εκείνη τη μέρα ξύπνησα ήδη κουρασμένος ενώ τα όνειρα θάμπωναν απέναντι στην πραγματικότητα άνοιγα τα μάτια προς την πόλη μου ασαφές τέρας με φλόγες και θορύβους: θα διέσχιζα πάλι την Κόλαση. ΓΥΝΑΙΚΑ Επιμένει ο άνεμος πάνω στο σκληρό δέρμα σου. Θυμάσαι εκείνο που δεν επιστρέφει. Να ήμουν μια νέα γυναίκα, να έδινα μορφή ήχου στο οστεώδες πρόσωπό σου. Τώρα είμαι μόνο μητέρα.