Η ποίηση του Γ. Θέμελη

Περιγραφή:

Στην ποίηση μπορεί κανείς να διακρίνει γενικά δύο περιοχές: από τη μια, την ποίηση του εξωτερικού χώρου και από την άλλη, του εσωτερικού κόσμου της ψυχής.
Στο δεύτερο τούτο είδος ο ποιητής αντλεί την ύλη ή το θέμα από προσωπικές εμπειρίες, που κατατίθενται μέσα του καθώς, ζώντας, έρχεται σ' επαφή με γεγονότα ή αισθήματα που προκαλούνται από τον γύρω κόσμο, όπως περίπου και στο πρώτο είδος ποίησης. Όμως η διαφορά ανάμεσά τους είναι βαθειά και χαρακτηριστική. Οι εμπειρίες ή τα βιώματα σ' αυτό το δεύτερο είδος δεν στέκουν έξω, αντικειμενικά, αλλά μετουσιώνονται σε σύμβολα, που κρύβουν μέσα τους σπέρματα μιας αλήθειας βαθύτερης, πέρα ή κάτω από το συγκεκριμένο γεγονός που έδωσε την ύλη και την έμπνευση, ακόμα κι' αν ο ίδιος ο ποιητής δεν το υποπτεύεται. Το βάθος τούτο γίνεται φανερό σαν ένας ασίγαστος πόθος για κάτι το φαινομενικά ανέφικτο, που δεν περιέχεται στον εξωτερικό κόσμο: πίσω από τον έρωτα π.χ. διαφαίνεται ο έρωτας που αναζητεί κάτι το Απόλυτο, πίσω από το θαυμασμό για τον ήρωα, ένας πόθος για ανάταση σε υψηλό ανθρώπινο ανάστημα και άλλα.
Η τέτοιας υφής ποίηση στρέφεται προς την βαθύτερη ουσία της ύπαρξης. Θεωρεί ή αισθάνεται ότι η ύπαρξή μας στον κόσμο δεν είναι παρά μια φαινομενικότητα φτωχή, όπου αντανακλάται μια άλλη πραγματικότητα βαθύτερη και κρυπτική. Η έκφρασή της ή η μορφή της είναι σαν μια επιφάνεια με λέξεις - κλειδιά, που όταν τ' ανακαλύψεις σου ανοίγουν τις μυστικές θύρες και σε οδηγούν στον εσώτερο χώρο της ψυχής.