Η συμμετοχή των Τρικαλινών στους εθνικούς αγώνες και οι πεσόντες υπέρ πατρίδος (1600-1944)
Περιγραφή:
"Του αντρειωμένου ο θάνατος θάνατος δεν λογιέται". Αναμφισβήτητα ο θάνατος συμπορεύεται με τον χρόνο. Όμως σιγά σιγά ο χρόνος πλαταίνει όλο και περισσότερο και κρύβει κάτω από τον σκοτεινό μανδύα του τον θάνατο. Ξεχνιέται. Αλλά όταν ο θάνατος γίνεται φως και φωτίζει το μονοπάτι προς την ελευθερία, την πρόοδο, την ανθρωπιά, τότε ο χρόνος υποτάσσεται· αδυνατεί να κατασβήσει το λαμπερό φως· και ο θάνατος, φάρος άσβεστος, οδηγεί τον νου και το βήμα των γενεών. "Του αντρειωμένου ο θάνατος δίνει ζωή στη νιότη".
Ήρωες, όσοι πολέμησαν για την ανεξαρτησία αυτής εδώ της γης, αδιαφορώντας για την αριθμητική υπεροχή του εχθρού - "οι ανδρείοι δεν ρωτάν πόσοι είναι οι εχθροί, αλλά πού είναι". Ήρωες, όσοι αντιστάθηκαν στον κατακτητή και στον εισβολέα, περιφρονώντας τον θάνατο. Ήρωες, όσοι πότισαν με το αίμα τους τούς ανθούς της λευτεριάς, νιώθοντας για την πατρίδα τους "στα σπλάχνα χαλασμό"· την πατρίδα όλων ημών. Άγρυπνοι φρουροί του οράματός τους, πρόσφεραν τη ζωή τους στον αγώνα της υλοποίησής του. Φόβος τους δεν υπήρξε ο θάνατος. Είχαν συμφιλιωθεί μαζί του, όταν "έκαναν την απόφαση" να ριχτούν στη φλόγα του πολέμου. Οι ήρωες με τον θάνατο παρέα πορεύονταν, μεθυσμένοι "με τα' αθάνατο κρασί του '21". Με μόνο φόβο μη φανούν υποδεέστεροι των προσδοκιών της πατρίδας, πλασμένοι με θνητό σώμα άφησαν ανάμνηση της γενναίας τους ψυχής. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
