Η Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική της Ευρυτανίας
Περιγραφή:
Το βιβλίο αυτό βασίζεται στην διδακτορική μου διατριβή, που είχε ως θέμα την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Ευρυτανίας και εκπονήθηκε στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Το επιστημονικό υλικό που περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση, πέραν των όσων στοιχείων προέκυψαν από βιβλιογραφικές πηγές, στο μεγάλο του ποσοστό προήλθε από πρωτογενή έρευνα στο νομό Ευρυτανίας, από τον οποίον κατάγομαι. Πηγή του ήταν οι αρχιτεκτονικές μελέτες, που είτε ήταν επαγγελματικές, σχετικές με ιδιωτικά και δημόσια έργα στην περιοχή του νομού, είτε αφορούσαν την επιστημονική έρευνα μνημείων και ιστορικών κτιρίων του. Σημαντικά στοιχεία προήλθαν από μελέτες αποκαταστάσεων και από την πολεοδομικού χαρακτήρα μελέτη, που αφορούσε την καταγραφή της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής φυσιογνωμίας των οικισμών της περιοχής και η οποία εκπονήθηκε την περίοδο 1984-85, στο πλαίσιο καταγραφής της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς σε όλους τους νομούς της Ελλάδας, με φορέα το τότε ΥΠ.Ε.ΧΩ.Δ.Ε και υπουργό τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση. Η φωτογραφική τεκμηρίωση και τα σχέδια πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1984-1998. Ορισμένα από τα εικονιζόμενα κτίρια δεν υπάρχουν πλέον, και είναι γνωστό πως όσα καταγράφηκαν είναι αυτά που διασώθηκαν, κυρίως, λόγω εγκατάλειψης της περιοχής στην περίοδο 1950-1980. Όμως στο διάστημα που μεσολάβησε από το χρόνο καταγραφής μέχρι σήμερα, πολλά κτίρια δεν άντεξαν στην φθορά του χρόνου, ενώ άλλα αλλοιώθηκαν με απαράδεκτες επεμβάσεις ή κατεδαφίστηκαν για να δώσουν την θέση τους σε σύγχρονες κατασκευές. Η παράθεση του χρόνου λήψης στις φωτογραφίες του κειμένου στο βιβλίο, που σχετίζεται και με το χρονικό διάστημα της σύνταξης των αρχιτεκτονικών τους σχεδίων, αναιρεί τις πιθανές ασάφειες. Παρά τις πολλές δημοσιεύσεις των τελευταίων χρόνων, η ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική δεν έχει μελετηθεί σε όλη της την έκταση και στο απαραίτητο βάθος. Από την έρευνα στην Ευρυτανία φαίνεται ότι ο τόπος διέθετε μία ιδιαίτερα αξιόλογη αρχιτεκτονική, που προήλθε από το ιδιαίτερο είδος του πολιτισμού της κοινωνίας, κύρια χαρακτηριστικά του οποίου ήταν η εργατικότητα των κατοίκων και η αλληλεγγύη των μελών της. Θα πρέπει, επίσης, να προσθέσουμε ότι σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα του τόπου, αποτελούν οι οικίες των μεταναστών, που ευδοκίμησαν κατ’ αρχή στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στις Η.Π.Α. Στο σημείο αυτό επιθυμώ να αναφερθώ, σαν σε ένα ύστατο φόρο τιμής, στον αείμνηστο καθηγητή μου Ντίνο Παπαϊωάννου, που με κατεύθυνε και με ενθάρρυνε κατά την πορεία των προσπαθειών μου. Επίσης, να ευχαριστήσω θερμά τον χορηγό της έκδοσης κ. Στέφανο Κωστούλα, που ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για να εκτυπωθεί αυτό το βιβλίο, ο οποίος τυγχάνει άλλωστε και συντοπίτης από τα Ευρυτανικά Άγραφα.
