Το ύστερα του κόσμου

Περιγραφή:

"Αποκομιδή"

Μην παραπονιέσαι.
Ενώ αυτοί σκαλίζανε με λέξεις τον κορμό σου,
ενώ φτυαριές αλύπητες
το αγνό χώμα το απάτητο
βεβήλωναν συχνά,
ενώ απ' την ραχοκοκαλιά τραβούσες τις ακίδες,
ενώ σε ρένανε με λάσπη της βροχής
εσύ τους έφερνες ολόδροσα και ήμερα κυκλάμινα
που φύτρωναν στις αμυχές.
Όχι μην παραπονιέσαι.
Με τα πολλά σε κάνανε
έναν γιομάτο κήπο.
[Από την έκδοση]