Άγγελος Σικελιανός. Eva Palmer - Σικελιανού. Δελφικές γιορτές

Περιγραφή:

H Εύα γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, από μια σημαντική κι εύπορη οικογένεια με τ' όνομα Πάλμερ, που ζούσε στο Γκράμμερσυ Παρκ. [...]
Κάποιο ταλέντο για το θέατρο, φανερό από νωρίς, οδήγησε την Εύα στην Ευρώπη και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Εκεί συνδέθηκε με την ομάδα των Αμερικανών καλλιτεχνών που τριγύριζαν τον Ραΰμόνδο Δούγκαν, αδερφό της Ισαδώρας, της μεγάλης χορεύτριας η γυναίκα του η Πηνελόπη ήταν αδερφή του Άγγελου Σικελιανού. Η Πηνελόπη, από τη στιγμή που αντίκρισε την Εύα κατάλαβε με τη διαίσθησή της πως είχε βρει ταίρι για τον αδερφό της, -έστω κι αν ο Άγγελος ήταν κάμποσα χρόνια μικρότερος από την Εύα- και δεν έχασε τον καιρό της, παρά την πήρε να επισκεφθεί την οικογένειά τους στη Λευκάδα. Με την πρώτη ματιά, η λυγνοκάμωτη νεαρή Αμερικανίδα με το βαρύ στέμμα των κόκκινων μαλλιών της κι ο ψηλός ωραίος Έλληνας ποιητής κατάλαβαν κι οι δυο πως είναι προορισμένοι ο ένας για τον άλλον. Παντρεύτηκαν στο πατρικό σπίτι της Εύας, στο Μπαρ Χάρμπορ του Μαίην, κατά το επισκοπιανό δόγμα, και αμέσως μετά γύρισαν στην Ελλάδα. Ο Άγγελος έγινε ένας από τους μεγάλους Έλληνες ποιητές.
Στα πρώτα χρόνια μετά το 1920, απογοητευμένος από την αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών, ο Άγγελος σκέφτηκε την ιδεαλιστική Δελφική Ιδέα για να ενώσει τα έθνη όλης της γης σε μια πνευματική "κοινωνία" με έδρα της τους Δελφούς, όπου οι τέχνες της ειρήνης και της καλής θέλησης θα αναπτύσσονταν σ' ένα πανεπιστήμιο. Άρχισε αλληλογραφία σε παγκόσμια κλίμακα με αξιόλογους λόγιους και ποιητές και ηγέτες της κίνησης για την ειρήνη και την καλή θέληση ανάμεσα στα έθνη και παίρνοντας θάρρος από την ανταπόκριση που βρήκαν, εκείνος κι η Εύα αποφάσισαν να τους καλέσουν όλους στις πλαγιές του Παρνασσού. Έλπιζαν ότι, συγκεντρώνοντας την παγκόσμια προσοχή στους Δελφούς θα κέρδιζαν την υποστήριξη των λαών. Η συγκέντρωση θα άρχιζε με ένα αρχαίο δράμα, για να οδηγηθούν, όσοι θα παρευρίσκονταν, στην κατάλληλη ψυχική κατάσταση μες' από τη συναισθηματική εμπειρία θα γινόταν μια έκφραση λαϊκής τέχνης σαν έκφραση της ενότητας του λαού σε όλα τα έθνη και αθλητικοί αγώνες, όπου θα χορευόταν και ο πυρρίχιος, θα τελούνταν στο αρχαίο στάδιο, αλλά -διαμαρτυρία ενάντια στον επαγγελματισμό- δεν θα είχαν σκοπό τους τα ρεκόρ.
Στο θέατρο των Δελφών, που το θεωρούσαν ως τότε μόνο σαν ενδιαφέρον ερείπιο του αρχαίου κόσμου, δεν είχε γίνει θεατρική παράσταση ο Θεός ξέρει από πότε. Η Ελληνική Κυβέρνηση ευνοούσε την ιδέα να φέρη στην Ελλάδα την παγκόσμια αριστοκρατία του πνεύματος, κι έδωσε στον Άγγελο και στην Εύα την άδεια να χρησιμοποιούν το θέατρο για είκοσι χρόνια.
Οι πρώτες Δελφικές Γιορτές άρχισαν το Μάιο του 1927 με την παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. [...] (Από την έκδοση)