Γλαυκή ματωμένη Ελλάδα

Περιγραφή:

ΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΗ

Την δακρυσμένη μορφή σου στη μαγεία
των τεσσάρων ανέμων την στερνή ταπεινά.
Φως μου, μνήμη, κρίνε και πλάστη
των ανθρώπων στοργή.
Ταπεινά ευελπιστούμε, η ματιά σου στη γη.

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Και ξάρτια ίσως χρειαστώ.
Θα σε θυμάμαι κάθε μέρα κάθε ώρα και στιγμή
να σκαρφαλώνουμε γραικοί, αθώοι, γνωστικοί,
ελεύθεροι πια σαν τα πουλιά
ν' ανεβαίνουμε με τα πανιά όλοι μαζί.
Παιδί, παιδί μου, παιδί του οποιουδήποτε
Σώσε την αγάπη στη γη.
Σώσε αυτό το κουφάρι τον πλανήτη τη γη, μυστικά, φανερά.
Πριν χτυπήσει η πόρτα τρεις φορές την αυγή
πριν ακουστεί το τραγούδι από ένα πουλί
και βραδιάσει η κοσμική αγάπη στην έρημη γη.