Δικαστική ψυχολογία και ψυχιατρική
Περιγραφή:
Αντικείμενο του βιβλίου "Δικαστική Ψυχολογία και Ψυχιατρική" είναι η δικαστική ψυχιατρική και η δικαστική ψυχολογία. Πρόκειται για ειδικότερους κλάδους των δύο επιστημών (ψυχιατρική και ψυχολογία αντιστοίχως) που διακρίνονται για τη στενή σύνδεσή τους με τα δικαστήρια και το δικαιικό σύστημα. Η δεύτερη έκδοση κρίθηκε αναγκαία τόσο εξαιτίας των σημαντικών αλλαγών που επέφερε ο Ν 4509/2017 στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εισάγοντας και μία δέσμη διατάξεων που ρυθμίζουν ζητήματα εκτέλεσης των μέτρων θεραπείας (άρθρα 69 και 70Α ΠΚ), όσο και εξαιτίας της συγγραφής ενός πρόσθετου κεφαλαίου με θέμα την ακούσια νοσηλεία του ψυχικά ασθενούς, όπως αυτή ρυθμίζεται με το Ν 2071/1992 (ο αποκαλούμενος ακούσιος εγκλεισμός). Η δομή του βιβλίου αναπτύσσεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος με τίτλο «Δικαστική Ψυχιατρική» εξετάζονται ζητήματα αναφορικά με την αξιόποινη πράξη, την ενοχή του δράστη, την ελευθερία της βούλησης, τη νομοθετική ρύθμιση, την ελαττωμένη ικανότητα για καταλογισμό (36 ΠΚ), τη μερική ανικανότητα και τη μερικώς ελαττωμένη ικανότητα για καταλογισμό και τις έννομες συνέπειες αυτών, όπως και την προαναφερόμενη ακούσια νοσηλεία του ψυχικά ασθενούς. Το πρώτο μέρος ολοκληρώνεται με παράθεση πρακτικών εφαρμογών (π.χ. εξάρτηση από τα παίγνια, κλεπτομανία, πυρομανία ανικανότητα για καταλογισμό κ.ά.). Στο δεύτερο μέρος με τίτλο "Δικαστική Ψυχολογία" παρουσιάζονται ζητήματα αναφορικά με το μεθοδολογικό πρόβλημα (έλλειψη ενιαίας θεωρίας), τα ειδικά θέματα του κλινικού ψυχολόγου (σύγκρουση ρόλων), τα τεστ και τις δοκιμασίες, την απολογία του κατηγορουμένου, την κατάθεση του μάρτυρα και την ψυχολογία του δικαστή. Στο τρίτο μέρος με τίτλο "Ο πραγματογνώμων (δικαστικός ψυχίατρος - δικαστικός ψυχολόγος) στην ποινική δίκη" αναλύονται θέματα αναφορικά με τις ρυθμίσεις των άρθρων 183-208 ΚΠΔ, την επικοινωνία με το δικαστήριο, την αρμοδιότητα του δικαστή να διορίζει τον κατάλληλο πραγματογνώμονα, την ενημέρωση του πραγματογνώμονα από τον δικαστή, το πεδίο λειτουργίας του πραγματογνώμονα, την ειδική περίπτωση της πραγματογνωμοσύνης επί ανθρώπων και ειδικότερα της ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης (άρθρα 199, 200 ΚΠΔ), τις δυσχέρειες στο έργο του πραγματογνώμονα, τις ιδιαιτερότητες της ψυχολογικής πραγματογνωμοσύνης, τον τεχνικό σύμβουλο και, τέλος, την κατανομή αρμοδιοτήτων ψυχιάτρου - δικαστή. Το τρίτο μέρος ολοκληρώνεται επίσης με παράθεση πρακτικών εφαρμογών, ενώ το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία και αλφαβητικό ευρετήριο.
