Κολοκύθες και καταχνιάρρρ

Περιγραφή:

Ιστορίες πέρα από το κατώφλι της σκοτεινιάς. Από την αρχή του φθινοπώρου ως την αυγή της άνοιξης. Ευωδιές βρεγμένης γης, ξύλου που καίει στο τζάκι και κανελογαρίφαλων. Το Μεγάλο Κυνήγι ξεκινά. Θα ακολουθήσετε; Στη Σκοτεινή Εποχή του Έτους οι κυνηγοί και οι μαζωχτές ξαμολιούνται από τις Πύλες ανάμεσα στους Κόσμους, παρασυρμένοι από το πανάρχαιο τραγούδι του σκιερού δάσους, της ομιχλιασμένης ακρολιμνιάς και της παγωμένης νύχτας. Μαζί τους μάγισσες, πνεύματα και πλάσματα ενός άλλου κόσμου, τόσο κοντά στον δικό μας που μια ανάσα μόνο μας χωρίζει. Μια ανάσα θάρρους. Τόσο όσο θα χρειαστεί για να περάσει ο τολμηρός ταξιδευτής το διάσελο των ξωτικών. Κι εκεί... Ω εκεί... Πόσες εκπλήξεις τον περιμένουν σε κάθε στροφή! Πρέπει να είναι πολύ γενναίος αυτός που θα δοκιμάσει τη συνταγή κολοκύθες με απήγανο της Γκρίμπτσκιν Ούλφτρολλ και δεν θα τρέξει αλλόφρων να ξεφύγει προς το δάσος Ζμπεχ. Κι αν γλυτώσει από τους μυστηριώδεις ξένους που φτάνουν στο χωριό, ίσως συναντήσει τον Γούλφρηντ και την Κατριόνα, και μαζί τους το λύκο και το ελάφι. Σε κάθε περίπτωση δεν θα αποφύγει τη συνάντηση με τις δυο παράξενες ταξιδιώτισσες εκείνου του φθινοπωριάτικου δειλινού. Μα όλα αλλάζουν, όταν θρήνος και κοπετός ξεσπά τόσο δυνατός, που το τσουκάλι γίνεται θρύψαλα εκείνη τη νύχτα του Οκτώβρη. Ήταν άραγε η Κυνηγήτρα η φταίχτρα; Ή μήπως η κόρη με το κοράκι; Ίσως η απάντηση να είναι "πονάει δόντι, βγάζει δόντι", και να μην το ξέρουμε ακόμα. Το βέβαιο είναι πως θα υπάρξει η μέγιστη μαγική υποστήριξη για όποιον δει την καταχνιά στο κοιμητήριο. Ίσως καταφέρει να ακολουθήσει το άστρο της Μεγάλης Νύχτας, μα την αλήθεια. Για να ονειρευτεί την ευχή του να ζωντανεύει κάτω από το δέντρο που πεθαίνει. Ταξιδέψτε σε μια συλλογή με ιστορίες από έναν κόσμο μαγικό, που άλλοτε βρίσκεται βολικά τοποθετημένος στη διπλανή μας πόρτα, κι άλλοτε χρειάζεται το θάρρος να περάσουμε μέσα από την Πύλη των ξωτικών, στο θαυμαστό σύμπαν της φαντασίας και της μαγείας. Φαντασία που άλλοτε μπορεί να μας κάνει να γελάμε μέχρι δακρύων, κι άλλοτε να νοσταλγούμε κάτι που μοιάζει να χάθηκε για πάντα σε μια μακρινή εποχή.