Είναι τα παιδιά το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο; Είναι το DNA μας τόσο εξαιρετικό όσο το έχουμε στο μυαλό μας, ώστε να το διαιωνίσουμε; Μήπως το να είμαστε γονείς είναι μια μορφή εξουσίας; Δεν είμαστε όλοι για να κάνουμε παιδιά, και αυτό δεν είναι κακό. Καθένας ταξιδεύει προς την αυτοπραγμάτωση από διαφορετικό μονοπάτι. Η ασυνείδητη ή συνειδητή απόφαση να γίνει κάποιος γονέας θα κρίνει το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων αν ένα παιδί από ακατάλληλους γονείς ανελιχθεί στην εξουσία ή ακόμα και όταν καθίσει στο ίδιο θρανίο με ένα ανυποψίαστο εύπλαστο παιδί. Το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά αποτελεί τη μεγαλύτερη ευθύνη που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Είναι ανυπολόγιστης σημασίας να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποιοι απλά δεν πρέπει να γίνουν γονείς και να προστατέψουμε τον πολιτισμό μας. Οι κοινωνίες έχουν ποτίσει με λάθος ιδέες το ανθρώπινο είδος. Πώς μπορεί να σταματήσει αυτή η τρέλα; Η ανθρώπινη φύση και η επιστήμη μας δείχνουν τον δρόμο, εμείς όμως γιατί αγνοούμε και τις δυο έχοντας ενεργοποιημένους όλους τους μηχανισμούς αυτοεξαπάτησης; Υπάρχει ελπίδα γιατί ακόμα υπάρχουν άνθρωποι με ήθος και ευφυΐα. Σε λίγο ωστόσο θα εξαλειφθούν και οι τελευταίοι, αν δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας και δεν μένουμε απλοί παρατηρητές. Η ιστορία θα μας κρίνει.. και το πιθανότερο είναι να μας χαρακτηρίσει ηθικούς αυτουργούς.