Φτώχεια και φιλανθρωπία στη Θεσσαλονίκη (1930-1935)
Περιγραφή:
Στόχος του βιβλίου είναι να περιγράψει τις συνθήκες που βίωσαν τα ασθενέστερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα της Θεσσαλονίκης κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1930, όταν η παγκόσμια οικονομική συγκυρία ενέσκηψε στην πόλη αφήνοντας τα σημάδια της σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού: φτώχεια, ανεργία, επαιτεία, εκμετάλλευση, ασθένειες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Δυστυχής μητέρα, έχουσα τρία τέκνα, τα οποία δεν δύναται να διαθρέψη, είναι διατεθειμένη να παραχωρήση προς υιοθέτησιν το μικρότερο αγοράκι της, ηλικίας δύο ετών. Παρακαλεί όθεν πάντα βουλόμενον όπως προβή εις υιοθέτησιν του μικρού, με την βεβαιότητα ότι πράττει πράξιν θεάρεστον.» (Φως, 30-1-1933)
«Χθες την πρωίαν τραγική αυτοκτονία έλαβε χώραν εις την Ξηροκρήνην. Ο Δ.Κ. άνεργος από έτους, ηλικίας 55 ετών, εγερθείς εκ της κλίνης του την 6.45 πρωινήν έλαβε το πιστόλιόν του και ανερριχήθη εις την στέγην της οικίας του όπου ηυτοκτόνησε... Ο Κ. κατετρύχετο υπό νευρασθενείας την οποίαν επέτεινεν η πενία του εκ της από έτους ανεργίας του.» (Μακεδονία, 4-4-1931)
«Τα 450 πτωχά παιδάκια του "Ασύλου του Παιδιού" ζητούν από την Σεβαστήν Κοινωνίαν της πόλεώς μας και ιδιαιτέρως από τες ευτυχισμένες μητέρες λίγη αγάπη και θύμησι για να γιορτάσουν χαρούμενα και ξεχάσουν την δυστυχία τους στη μεγάλη γιορτή του Χριστού μας.» (Μακεδονικά Νέα, 10-12-1930)
