Εωθινά βαλς ενός μόνου

Περιγραφή:

π' Μικρό μονήρες άστρο κανέναν δεν φοβίζεις. Το φως σου συλλαβίζεις σαν διπρόσωπο σκιάχτρο. Στέκεσαι με το βάκτρον θνητό, και ξεσκονίζεις αστερόσκονη. Λικνίζεις μ’ ένα αόρατο μάκτρον. Μοιάζουμε -ξέρεις- άστρο. Σ’ ακούω που γουργουρίζεις κι ωστόσο σατιρίζεις του σύμπαντος το κάστρο.