Ο κανόνας της επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule) και η πρόκληση της αφερεγγυότητας στην ανώνυμη εταιρία
Περιγραφή:
Προκειμένου να προσεγγισθεί ο κανόνας επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule- BJR), όπως κωδικοποιήθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη στο άρθρο 22α παρ. 2 KN 2190/1920, η παρούσα μονογραφία “Ο κανόνας της επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule) και η πρόκληση της αφερεγγυότητας στην ανώνυμη εταιρία” αποτελούμενη από έξι μέρη ακολουθεί την παρακάτω δομή: Στο πρώτο μέρος αναζητείται η πρακτική χρησιμότητα της επιχειρηματικής ελευθερίας μέσω μιας δογματικής και οικονομικής ανάλυσης αυτής, ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια κατοπινή τελεολογική ερμηνεία του ελεύθερου πεδίου δράσης του ΔΣ (§ 2 και § 3). Τα συμπεράσματα αυτά χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για τον καθορισμό της νομικής φύσης και του τρόπου εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στο ελληνικό δίκαιο και συγκεκριμένα στο άρθρο 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 (§ 4), ενώ παράλληλα προσδιορίζεται και ο τρόπος εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης ως δικονομικός κανόνας σχετικά με την κατανομή του βάρους αποδείξεως (§ 5). Στη συνέχεια εξετάζονται οι πρακτικές και θεωρητικές μεταλλάξεις που υφίστανται σχετικά με το ελεύθερο πεδίο δράσης του ΔΣ κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 6), ενώ κατόπιν αναλύεται το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτΚ περί προκλήσεως αφερεγγυότητας σχετικά με την ευθύνη των μελών ΔΣ έναντι των εταιρικών δανειστών (§ 7). Αμέσως μετά (§ 8) εξετάζεται η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης (άρθρο 22α παρ. 2 εδ. γʼ ΚΝ 2190/1920) στην περίπτωση του συνδίκου πτώχευσης και στη συνέχεια (§ 10) στην περίπτωση πρόκλησης αφερεγγυότητας (άρθρο 98 παρ. 2 ΠτΚ). Στο τέλος της παρούσης μελέτης προτείνεται πώς μπορούν να εφαρμοσθούν μεμονωμένα οι προϋποθέσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 11 για την ύπαρξη επιχειρηματικής απόφασης, § 12 για το εύλογο της επιχειρηματικής απόφασης, § 13 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης βάσει επαρκούς πληροφόρησης, § 14 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης προς εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος, § 15 για την καλή πίστη κατά τη λήψη της απόφασης). Το παρόν πόνημα ολοκληρώνεται αντί επιλόγου (υπό § 16) με τις συμπερασματικές παρατηρήσεις καθώς και με ελληνική και ξένη βιβλιογραφία.
