Μηχανικά, ἀπό ἕνα ἀκατανίκητο συναίσθημα ἀπελπισίας, ἄνοιξε τό βιβλίο τῶν μαθηματικῶν καί βρῆκε τό χαρτί μέ τό τηλέφωνο πού εἶχε κρύψει πρίν καιρό. Τό διάβασε μερικές φορές, τό κράτησε γιά λίγο κοιτώντας τό κενό καί ὕστερα τό ἔκοψε κομματάκια, πῆγε στήν κουζίνα καί τό πέταξε στά σκουπίδια. Δέν ἦταν ἐκείνη γιά ἔρωτες, δέν ἔπρεπε νά ἔχει τέτοιες βλέψεις, ἕνα φτωχό καί ἐργαζόμενο κορίτσι ἦταν πού πήγαινε νυχτερινό σχολεῖο.