"Οι νεκρές φύσεις έχουν θέμα τους αντικείμενα τα οποία προσπερνάμε στην καθημερινή μας ζωή ακριβώς επειδή είναι καθημερινά και όχι μεγαλειώδη. Είναι ένας από τους λόγους απαξίωσής τους. Ένα βάζο, ένα λουλούδι, ένα λεμόνι, ένα μουσικό όργανο, ένα δοχείο, ένα ύφασμα, αντικείμενα που βρίσκονται στον χώρο του σπιτιού, τον κατεξοχήν χώρο του θηλυκού. Κάθε καλλιτέχνης δημιουργός μιλάει τελικά για τον εαυτό του. Συνειδητοποίησα σιγά σιγά ότι αυτά που φωτογράφιζα ήταν πράγματα με τα οποία είτε είχα μεγαλώσει, είτε υπήρχαν γύρω μου και που μέχρι τώρα δεν τα είχα ποτέ πραγματικά κοιτάξει. Δηλαδή ήταν μπροστά στα μάτια μου και εγώ δεν τα έβλεπα. Αναρωτιέμαι πόσες φορές συμβαίνει αυτό στο συμβολικό επίπεδο. Πόσα πράγματα είναι μπροστά στα μάτια μου και εγώ δεν τα βλέπω μέχρι να είμαι έτοιμη. Ο όρος Νεκρή φύση με ξενίζει. Προτιμώ τον όρο Still life. Το ένα μιλάει για θάνατο, το άλλο για ζωή".