Η Γένεση κατά τους Αρχαίους Έλληνες (Μέρος 5ο)

Περιγραφή:

Το τέλος της τρίτης γενιάς, Τα τέκνα της Νύκτας: Μόρος, Κηρ, Κήρες, Θάνατος, Ύπνος, Όνειρα, Μώμος, Απάτη, Φιλότης, Έρις, Οϊζύς, Μοίρες, Νέμεσις, Γήρας, Εσπερίδες: Τα τέκνα γαίας και πόντου:. Νηρεύς, Θαύμας, Ηλέκτρα, Φόρκυς, Κητώ, Ευρυβία

Από τη «στιγμή» της «μεγάλης έκρηξης», τότε δηλαδή που η Ύλη έγινε ορατή και άρχισε να τακτοποιείται και να μορφοποιείται, άρχισε και η πάλη για την εναρμόνιση των ενάντιων και των αντίθετων δυνάμεων και κινήσεων, καθώς σε κάθε θέση εμφανίζεται και μια αντίθεση, σε κάθε δράση αντίδραση. Μέσα λοιπόν από το «μαύρο σκοτάδι» έφερε στον κόσμο η «μελανόπτερος» Νύκτα δεκαπέντε παιδιά που προσωποποιούν Νόμους Συμπαντικούς και που ισχύουν για κάθε υλικό δημιούργημα, σε όποιο επίπεδο και να βρίσκεται. Ο Θάνατος π.χ. έρχεται σε κάθε δημιούργημα έστω και αν αυτό έχει διάρκεια ζωής χιλιάδων ετών. Ο Ησίοδος, με τον τρόπο αυτό μας παραδίδει μία φιλοσοφική διδασκαλία που όπως φαίνεται βγήκε έξω από τα Αρχαία Μυστήρια για πρώτη φορά. Αποκαλύπτοντας ό,τι του επετράπει, μας παρέδωσε τα δεκαπέντε παιδιά της Νύκτας που απετέλεσαν και αποτελούν ακόμη τη βάση για φιλοσοφική σκέψη και έρευνα για την Αλήθεια και το Μυστήριο της Ζωής.