Βασικές αρχές ακτινοβιολογίας

Περιγραφή:

Το 1895, στις 8 Νοεμβρίου, ο Γερμανός φυσικός Wilhelm Conrad Roentgen ανακάλυψε ένα νέο είδος ακτίνων, οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να αμαυρώνουν τη φωτογραφική πλάκα, ενώ αυτή βρισκόταν μέσα σε φωτοστεγές περίβλημα. Το νέο διαδόθηκε πολύ γρήγορα στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις Η.Π.Α. και άρχισε να γίνεται άλογη χρήση αυτών, λόγω της άγνοιας των κινδύνων που διατρέχουν οι εκτιθέμενοι σε αυτές. Η άγνοια ήταν τόσο μεγάλη, ώστε στα καλά σαλόνια της εποχής εκείνης ήταν απαραίτητη και η παρουσία του φωτογράφου για την απεικόνιση των σκελετών των συνδαιτυμόνων και κυρίως του ωραίου φύλου.
Η πρώτη εφαρμογή των νέων ακτίνων για θεραπευτικούς σκοπούς αποδίδεται στον γιατρό I. Gilman από το Σικάγο. Ο φυσικός E. Gruber, ο οποίος αμέσως μετά την ανακάλυψη των ακτίνων αυτών (οι οποίες αργότερα, άγνωστο από ποιον, ονομάστηκαν ακτίνες X και ακόμη αργότερα μαζί με τις ακτίνες που εκπέμπονται από τα ραδιενεργά ισότοπα και την κοσμική ακτινοβολία ονομάστηκαν ιοντίζουσες ακτινοβολίες) πειραματιζόταν με αυτές, υπέστη έντονα εγκαύματα στο χέρι του και ζήτησε τη βοήθεια του ιατρού Gilman. O Gilman εξεπλάγη από το αποτέλεσμα των ακτίνων και αργότερα έστειλε στον Gruber μια ασθενή του που έπασχε από ανεγχείρητο καρκίνο του μαστού για να την ακτινοβολήσει. Φαίνεται πως αυτή ήταν η πρώτη εφαρμογή των ακτίνων για θεραπευτικούς σκοπούς.
Σήμερα οι ιοντίζουσες ακτινοβολίες χρησιμοποιούνται, για το καλό της ανθρωπότητας σε μια πληθώρα επιστημονών. Στην ιατρική, ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται για να καταστήσουν διάφορα εσωτερικά όργανα οστά και να βοηθήσουν στη διάγνωση και στη θεραπεία πολλών νόσων. Επίσης, στην πυρηνική ιατρική χρησιμοποιούνται ακτινοβολίες από ραδιενεργά ισότοπα για τον ίδιο σκοπό