Άπαντα τα θεατρικά Α'

Περιγραφή:

Ο Άκης Δήμου στις παρυφές του 20ού προς τον 21ο αιώνα ήρθε να προστεθεί στην πολύ αξιόλογη ομάδα των μεταπολεμικών ελλήνων δραματουργών προσφέροντας μια τελείως προσωπική και αναγνωρίσιμη γραφή.
Όταν εισήλθε στο στίβο, θα έλεγε κανείς ότι ο μόχθος των προηγούμενων αθλητών της θεατρικής κονίστρας είχαν εξαντλήσει ασκήσεις ύφους, θέματα, γλωσσικό κώδικα, οπτική γωνία, ιδεολογικά και κοινωνιολογικά μορφώματα.
Το μεταπολεμικό μας θέατρο καλλιέργησε και το αστικό δράμα και το λαϊκό, το λούμπεν δραματικό και κωμικό θεματολόγιο και την ειρωνική γραφή, τη σάτιρα, τον συμβολισμό, τον εξπρεσιονιστικό κώδικα και την υπερρεαλιστική τεχνική και ποιητική. Ακόμη και ο λυρισμός δεν έλειψε ούτε και το φουτουριστικό στοιχείο. Από τη μεταφυσική φάρσα έως το μακάβριο και από το λαϊκό μπαρόκ έως την πολιτική αλληγορία, το ψυχαναλυτικό δράμα και την κωμωδία ηθών ως την παρωδία του τραγικού.
Ο Δήμου κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα νέο μείγμα, συχνά εκρηκτικό, ανακατεύοντας με ευφυΐα, λυρισμό, ρομαντισμό, κυνισμό και απελπισία.
Με πυρήνα πάντα τον ματαιωμένο ή τον ανεπίδοτο έρωτα, την ερωτική προδοσία ή την ερωτική φενάκη, ο Δήμου στους μονολόγους του, στα μεγάλα του μονόπρακτα, στις διασκευές του και στα πολύπρακτα δράματα ξεκινάει συνήθως, όπως οι ώριμοι συγγραφείς, από το τέλος. Οι ήρωές του ή οι αντι-ήρωές του βρίσκονται στη σκηνή στο τελευταίο στάδιο μιας προηγηθείσας συνθήκης που έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Τα πρόσωπά του παλεύουν να ανατρέψουν κάτι που προδιαγράφεται μοιραίο, πεπρωμένο, χωρίς αναστροφή.
Ο Δήμου αφήνει να εννοηθεί πως, αν έπαψαν πια να λειτουργούν οι αρχαίοι χρησμοί, οι προφητείες, οι κατάρες και οι κατάδεσμοι που ταλάνιζαν παλαιά τους θνητούς, υπάρχει παρ' όλα αυτά μια νομοτελειακή πορεία στα ανθρώπινα πράγματα.
Η γλώσσα του Δήμου, ρεαλιστική με λυρικές αστραπές, δεν καταγράφει όπως το μαγνητόφωνο την τρέχουσα λαλιά και όταν το κάνει οι παρεμβολές μιας ριπής ποίησης ανατρέπουν το τοπίο, ειδοποιώντας πως το θέατρο είναι είδωλο μιας πραγματικότητας και όπως όλα τα είδωλα αντανακλώνται ανεστραμμένα στον καθρέφτη.
Αν κάτι πάντως πρέπει ειδικά να σημειώσω είναι ο τρόπος που διεισδύει ο Δήμου στον γυναικείο ψυχισμό και φέρνει στο προσκήνιο μύχιες σκέψεις, απωθημένες επιθυμίες και πανουργίες αποκλειστικά θηλυκού γένους. (Από την έκδοση