Ορόσημα μιας πορείας

Περιγραφή:

Έρχεται κάποτε ο καιρός που ξετυλίγουμε το κουβάρι της ζωής κι επαναφέροντας μνήμες από τα παλαιά, αναπόφευκτα νοσταλγούμε ή μετανιώνουμε γι' αυτά που ζήσαμε, για όσα δεν μπορέσαμε ή δεν προλάβαμε να κάνουμε. Κι όσο η μέρα μας γέρνει προς το ηλιοβασίλεμά της, όλο και πιο πολύ στρέφουμε το βλέμμα ξοπίσω ψάχνοντας να δούμε το δρόμο που διανύσαμε, ιδιαίτερα να βρούμε την αρχή του, λες κι αυτό είναι που μας νοιάζει περισσότερο για να κλείσουμε σωστά τον κύκλο της ζωής μας.
Αναμνήσεις, βιώματα, ιδέες που εμψύχωσαν τη σκέψη και την αναζήτησή μας, στοχασμοί –όλα ανάμεικτα με ερωτήματα– ξαναζωντανεύουν και δείχνουν καθαρά το δρόμο που ακολουθήσαμε. Το δικό μας, ξεχωριστό για τον καθένα, δρόμο, αυτόν που χαράξαμε με τις δικές μας προσπάθειες και βλέψεις, με τις νίκες μα και τα λάθη, μα πάνω απ’ όλα τις μοναδικά δικές μας ανθρώπινες στιγμές.
Μοιάζει με κυνηγητό σ’ ανηφοριά, που όσο σκαρφαλώνεις αγκομαχώντας να κατακτήσεις την κορυφή –που δεν είναι άλλη για τον καθένα από αυτή του χρέους– τόσο αυτή ξεμακραίνει και μετατοπίζεται. Είναι ο στόχος για την ομορφιά της ζωής, τη μάθηση, τις ιδέες, αλλά και τα ιδανικά, που ακόμα κι αν ποτέ δεν φτάσεις και μόνο η ανάβαση από μόνη της σου δίνει χαρά κι ευτυχία. Το κάθε ορόσημο αυτού του οδοιπορικού περιέχει ίσως κάποιες αξίες διαχρονικές, εμπειρίες και διδαχές που αναζωπυρώνουν ιδανικά για κατακτήσεις αξιών και οράματα για ένα πιο αληθινό και ανθρώπινο κόσμο