Η κόρη της Λίλιθ

«Μεγάλη Λίλιθ, μάνα των Μαγισσών και προστάτιδα ευλογημένη, εσύ που ντύνεσαι τα λέπια των φιδιών και σβήνεις τη δίψα σου με αίμα! Σε καλώ να ευλογήσεις τούτη την κόρη σου με τη δύναμή σου που σκίζει την άβυσσο.

Εσύ που προστάζεις λεγεώνες και γονατίζουν μπροστά σου τα σύμπαντα, έλα κοντά στις κόρες σου!»

Ένας δυνατός άνεμος σηκώθηκε στην κάμαρη και η φωνή της μάγισσας ακούστηκε πιο δυνατή καθώς έκανε το σημάδι στο μέτωπο της Αϊσέ.

«Δύναμη της νύχτας και σκοτάδι του Άδη, σημάδεψε την κόρη μου!

Δράκοντα της αβύσσου, γίνε ασπίδα της!

Φωτιά και Αγέρας, Νερό και Χώμα, ντύστε την με δύναμη!

Κόρη της Λίλιθ και αυτή, γέννα της φωτιάς και της αβύσσου!

Κάμε την να περπατά στα κύματα και να πετά στα νέφη!»

Ο άνεμος μέσα στο σπίτι στροβιλιζόταν γύρω από τις γυναίκες χωρίς να σβήνει τη φωτιά από το τζάκι. Τώρα ήταν σαν να χόρευε, από τόπο άγνωστο καλεσμένος, στη μύηση της νεαρής κόρης.

Ξαφνικά μια φιγούρα άρχισε να πλάθεται μπροστά τους. Η Μεγάλη Βασίλισσα της Κόλασης είχε εμφανιστεί.

Μια πανέμορφη γυναίκα με κατακόκκινα μαλλιά και διαπεραστικό βλέμμα έστεκε τώρα μπροστά τους. Από τα μαλλιά της περιπλέκονταν φίδια και οι άκριες των ποδιών της ήταν καλυμμένες.

Γονάτισε η Μάγισσα, αναγκάζοντας σέρνοντας και την Αϊσέ να κάνει το ίδιο.

Λένε πως οι άνθρωποι διαμορφώνονται από τις καταστάσεις που συναντούν στη ζωή τους. Ή μήπως δεν είναι έτσι, και οι ίδιοι οδηγούν τις καταστάσεις στο δρόμο του πεπρωμένου τους;