Felicità
Περιγραφή:
«Η ηρωίδα αυτής της νουβέλας», λέει η συγγραφέας, «αν υπήρχε στην πραγματικότητα, θα ήθελα να ήταν φίλη μου. Όπως και το αγόρι που την ακούει αποσβολωμένο να του λέει πως θέλει να… ενοικιάσει μια μέρα από τη ζωή του. Όταν δέχεται να της “πουλήσει” 24 ώρες του επειδή εκείνη θέλει να μάθει κάτι, ένα επικίνδυνο πείραμα ξεκινάει, μαζί με ένα ερώτημα: “Θα χρησιμοποιήσει τελικά τη δυστυχία της ως πρώτη ύλη για τη λύτρωση;” Ή μήπως –όπως είχε προειδοποιήσει εδώ κι αιώνες ο Ευριπίδης– ο κίνδυνος θα έρθει ταχύτερα επειδή περιφρονήθηκε;»
Συστήνοντας το βιβλίο στους αναγνώστες, ο Λέανδρος Πολενάκης υπογραμμίζει:
«Το έργο της Σεμίνας Διγενή, Felicità, είναι ένα κείμενο υβριδικό, που συνδυάζει το καλά χτισμένο θέατρο, το καλά δουλεμένο κινηματογραφικό σενάριο, αλλά και ένα δυναμικό νευρώδες αφήγημα».
Η Ελένη Ράντου σημειώνει πως:
«Το κείμενο είναι γεμάτο με το πάθος της Σεμίνας, έξω από φόρμες, κανόνες και “πρέπει”. Εμένα με καθήλωσε».
Ο Ηρακλής Λογοθέτης επισημαίνει πως:
«Όλα αποκαλύπτονται από την ενεργοποίηση μιας βραδυφλεγούς βόμβας, που δεν θα σκάσει ενώπιον του θεατή, παρά μόνο στο τέλος του έργου».
Και ο Θέμης Καραμουρατίδης αναρωτιέται:
«Το Felicità σε κάνει να νιώθεις πως κρυφοδιαβάζεις το σενάριο μιας συναρπαστικής ταινίας του Αντονιόνι ή του Αλμοδόβαρ. Με καμικάζι τρόπο, γράφει αυτό το έργο σαν να μην έχει όλη αυτή την τεράστια πορεία στη δημοσιογραφία. Σαν να αρχίζουν και να τελειώνουν όλα μέσα στο Felicità.
»Σεμίνα, μήπως εσύ είσαι η “Γυναίκα” και εμείς το “Πείραμα”;»
