Χωρίς ασπίδα

Περιγραφή:

Για τη Γουίλα Νοξ τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Το περιοδικό στο οποίο αρθρογραφούσε κλείνει ξαφνικά, και ο άντρας της χάνει τη μόνιμη θέση του καθηγητή στο πανεπιστήμιο. Αναγκάζονται να μετακομίσουν από τη Βιρτζίνια σε ένα παμπάλαιο ετοιμόρροπο σπίτι που κληρονόμησαν στο Βάινλαντ του επαρχιακού Νιου Τζέρσεϊ, και ο Γιάννος προσπαθεί να τα μπαλώσει με μια προσωρινή σύμβαση με το πανεπιστήμιο της Φιλαδέλφειας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Γουίλα έχει επιπλέον φορτωθεί τον άρρωστο, ξεροκέφαλο και αντιδραστικό πεθερό της, την 26χρονη επαναστάτρια κόρη της, που εμφανίζεται ξαφνικά μετά από χρόνια απουσίας, και τον νεογέννητο εγγονό της, τον οποιο ο γιος της αφήνει στη δική της φροντίδα μετά την αναπάντεχη αυτοκτονία της φίλης του. Σε μια προσπάθεια να βρει επιχορηγήσεις από απίθανες πηγές, η Γουίλα ερευνά το ιστορικό παρελθόν του σπιτιού. Περίπου 150 χρόνια νωρίτερα ζούσε εκεί ο 30χρονος καθηγητής φυσικών επιστημών Θάτσερ Γκρίνγουντ, που αντιμετώπιζε τα δικά του προσωπικά και οικονομικά αδιέξοδα. Απογοητευμένος από μια σύζυγο που ενδιαφερόταν μόνο για τις ανέσεις και την κοινωνική άνοδο, αγωνιζόταν να υπερασπιστεί τις καινοτόμες επιστημονικές θεωρίες της εποχής ενάντια στον αυταρχισμό του συντηρητικού εργοδότη του, αλλά και του Λάντις, του τυχοδιώκτη κυβερνήτη/ιδιοκτήτη αυτής της ουτοπικής κωμόπολης. Μόνη του παρηγοριά η φιλία του με τη γειτόνισσα Μαίρη Τριτ, μια ερασιτέχνιδα φυσιοδίφη που διατηρούσε εκτενή αλληλογραφία με τον ίδιο τον Κάρολο Δαρβίνο και άλλους διαπρεπείς επιστήμονες, υπερμάχους των νέων ιδεών. Ακολουθώντας ως την κορύφωσή τους τις δύο παράλληλες ιστορίες, που διαδραματίζονται στον ίδιο χώρο με μια χρονική απόσταση σχεδόν ενάμιση αιώνα, η Μπάρμπαρα Κινγκσόλβερ σκιαγραφεί με χιούμορ και ενσυναίσθηση τις συνθήκες της ζωής σε καιρούς χαλεπούς, σ' έναν κόσμο όπου τα δεδομένα έχουν πια αλλάξει. Ένα τρυφερό και διεισδυτικό μυθιστόρημα που, μέσ' από οικογενειακές αντιπαραθέσεις, ηθικά διλήμματα, κοινωνικές διαψεύσεις, πνευματικές προκλήσεις και περιβαλλοντικές ανησυχίες, αναδεικνύει με συναρπαστικό τρόπο την πολύτιμη ικανότητα του ανθρώπινου είδους να αντέχει, να προσαρμόζεται και, τελικά, να επιβιώνει.