Ανθολογία της νεοελληνικής γραμματείας (Τόμος Γ')
Περιγραφή:
Ο τελευταίος αυτός τόμος του "Διηγήματος" είναι και κατά τούτο ακριβώς ο ενδιαφερώτερος όλων: γιατί η ανθολόγηση σ' αυτόν, πιάνοντας πάλι (όπως σ' όλους τους τόμους) απ' την αρχή του είδους, φτάνει κι ως την τελευταία στιγμή της έκδοσής του - ανθολογείται, ας πούμε, και διήγημα ξαναδουλεμμένο απ' τον πεζογράφο το καλοκαίρι του '78 (Ιούλιος, δηλαδή ελάχιστους μήνες πριν απ' την κυκλοφορία του τόμου) -, μα και γιατί, εξ άλλου, χωρίς καμμιάν απριοριστική θέση και πρόθεση - τέτοια ποτέ στην Ανθολογία, υπέρ ή κατά κανενός και καμμιάς "γενιάς" ή "σχολής" ή "εποχής" και τα παρόμοια -, ωστόσο να που από τα πράγματα, και τις ισχυρά αναδεικνυόμενες μες στην τελευταία τριακονταετία ουσιαστικές ποιότητες των πιο αρτιωμένων πεζογραφικών εκφράσεων που ανθολογεί, φανερώνεται, τώρα, σαν κάτοπτρο, κατεξοχήν, και προβολέας αντικειμενικός της λεγόμενης Γενεάς του Μεταπολέμου πρωτίστως, με κείμενα - τα άριστα - των γνησιώτερων και πηγαιότερων και δυναμικώτερων "φορέων" της, με το δικαίωμά τους πια πολιτογραφημένων στων ιδεών την πόλη, κι όχι στο σκαλί το πρώτο, αλλά που, αντίθετα, μόνο να κερδίσουν θάχαν απ' οποιαδήποτε "σύγκριση" μ' οποιαδήποτε της προηγούμενης Γενιάς του '30, αυτής δα που τόσο θορύβησε συστηματικά κι αυτοπροβλήθηκε άσεμνα, εις βάρος κιόλας -αδικώτατα- των παλαιότερων και των πατέρων του πεζού μας λόγου ("άφταστων", δυστυχώς, σε πάμπολλα που τόσο μας λείπουν, κι απ' τους νεώτατους, κι απ' όλους, εδώ που τα λέμε, όσο "παράδοξο" κι αν φαίνεται τούτο στους αγνοούντας τα πράγματα και τα κείμενα).
