ΤO "Εθνικό Θέατρο" (το οποίο ονομαζόταν "Βασιλικόν Θέατρον" κατά τις περιόδους 1901-1908 και 1935-1974) ανέπτυξε καθ’ όλη την περίοδο της λειτουργίας του έντονη και αξιόλογη δραστηριότητα ως προς τη σκηνοθεσία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, γεγονός που είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης σκηνοθετικής και υποκριτικής παράδοσης και τη διαμόρφωση μιας ιδιαίτερης "σχολής" ερμηνείας της τραγωδίας. Η δημιουργία της παράδοσης αυτής υπήρξε αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού μόχθου και της συστηματικής σκηνικής προσέγγισης της τραγωδίας από σημαντικούς σκηνοθέτες όπως: ο Θωμάς Οικονόμου, ο Φώτος Πολίτης, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Τάκης Μουζενίδης, ο Αλέξης Μινωτής και ο Αλέξης Σολομός. Η παρούσα εργασία φιλοδοξεί στο σύνολό της να διερευνήσει τη διαμόρφωση και την εξέλιξη της παράδοσης του Εθνικού Θεάτρου καθώς και των βασικών χαρακτηριστικών της εξετάζοντας συστηματικά τις ίδιες τις παραστάσεις μέσα από κειμενικές πηγές και οπτικοακουστικό υλικό. Ο πρώτος τόμος εστιάζει στις σκηνοθετικές προσεγγίσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας από τον Θωμά Οικονόμου, τον Φώτο Πολίτη και τον Δημήτρη Ροντήρη.