Το Λαζαρέτο της Σύρου

Περιγραφή:

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια, μετά την Ελληνική Επανάστασητου 1821, η πανούκλα, όπως και πολλές άλλες μεταδοτικές ασθένειες, εκδηλώθηκαν σποραδικά, με τη μορφή επιδημίας, κυρίως σε λιμάνια κοντά στις πόλεις, και στα νησιά της Ελλάδας που είχαν συμμετάσχει στον πόλεμο, εξ αιτίας της συρροής πολυάριθμων ελληνικών και συμμαχικών πλοίων. Πρωταρχικός ήταν ο ρόλος των καταστημάτων, των λοιμοκαθαρτηρίων, που ιδρύθηκαν και προορίζονταν για την πρακτική της καραντίνας των πλοίων, των ταξιδιωτών και των πληρωμάτων, όπως και για την κάθαρση των εμπορευμάτων. Ήταν ήδη γνωστά στην Ευρώπη αιώνες πριν, και αποτέλεσαν, όπως παρατηρεί ο Daniel Panzac, "τον ακρογωνιαίο λίθο του αμυντικού συστήματος της Ευρώπης εναντίον της πανούκλας". Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο λαζαρέτο της χώρας ιδρύεται στο λιμάνι της Ερμούπολης, στη Σύρο. Από το 1827 η Ερμούπολη αναπτύσσεται τόσο, ώστε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς ενδιάμεσους εμπορικούς σταθμούς της ανατολικής Μεσογείου. Η πρακτική της καραντίνας στο πλαίσιο του λοιμοκαθαρτηρίου παρουσιάζει ενδιαφέρον όχι μόνο για την υγειονομική πρόληψη και τον περιορισμό της πανούκλας πίσω από τους τοίχους του καταστήματος, αλλά και για τον ρόλο που διαδραματίζει στην κυκλοφορία των ελληνικών και ξένων πλοίων και στην ομαλή πορεία του διαμετακομιστικού εμπορίου που αποτελούσε την κύρια πηγή της οικονομίας αυτού του νησιού. Η μελέτη βασίζεται σ’ αυτόν τον διπλό προσανατολισμό και επιχειρεί να κατατάξει τη Σύρο και το λοιμοκαθαρτήριό της στο γενικό πλαίσιο της λιμενικής υγειονομικής άμυνας της Ελλάδας εκείνη την εποχή.