Υγιεινή διαστροφή
Περιγραφή:
Επετειακή έκδοση για τα 20 χρόνια του Τζίμη Πανούση στον καλλιτεχνικό στίβο. Το "άλμπουν" περιέχει: στίχους, συνεντεύξεις, γκάλοπ, έγχρωμα κολάζ, πόστερ του συγγραφέα, ξυστές σελίδες με αποκαλυπτικό περιεχόμενο και, επανέκδοση σε CD της πρώτης κασέτας των Μουσικών Ταξιαρχιών χωρίς λογοκρισία. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Ο Τζιμάκος είναι εδώ και με τον σαρκασμό του δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Για να υπογραμμίσει τα είκοσι και πλέον χρόνια παρουσίας του στον καλλιτεχνικό στίβο, ο πάντα προκλητικός Τζίμης Πανούσης βάζει όλον του τον εαυτό, τον πιο αστείο, τον πιο "βρώμικο", τον πιο πνευματώδη, τον πιο σαρκαστικό, τον πιο ειρωνικό, τον πιο ασυγκράτητο, αλλά και τον πιο ευάλωτο, σε ένα βιβλίο- χάπενινγκ. Το πρώτο βιβλίο με ξυστές σελίδες! [...]
Συνοδεύεται μάλιστα και από το, συλλεκτικό κάποτε, CD των "Μουσικών Ταξιαρχιών". Παιχνιδιάρικο, σχεδιασμένο με κέφι από τον Χρήστο Πικριδά, περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια του από την εποχή των "Μουσικών Ταξιαρχιών" ("όχι άλλα τραγούδια για το μέγα πλήθος / τσιχλοτραγουδάκια / χωρίς μαγκιά και ήθος / όχι άλλα τραγούδια για μικρομεσαίους / ελεύθερους κι ωραίους") εικονογραφημένα από τη ζωγράφο Λυδία Βενιέρη. Κι ακόμα, δέκα συνεντεύξεις του από το '85 μέχρι το '93 σε εφημερίδες και περιοδικά ("Είμαι τεραστίων διαστάσεων πυρκαγιά"), αλλά και ένα γκάλοπ που έγινε στο κλαμπ "Μετρό" και πληροφορεί τον αναγνώστη με χιούμορ για την ταυτότητα του κοινού του Τζίμη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και τα δώδεκα έγχρωμα ολοσέλιδα ξετσίπωτα κολάζ του, που ειρωνεύονται κι αυτά τις αδυναμίες μας. "Έπρεπε να αποδείξω με αληθοφάνεια ότι αγοράζω πορνοπεριοδικά για καλλιτεχνικούς λόγους", λέει ο Τζιμάκος, παρουσιάζοντας π.χ. τη "Νίκη του φαλλοκράτη" με τις εξής συστάσεις: "Έργο της πρώτης περιόδου της συζύγου του καλλιτέχνη". Είναι τέλος και οι "ξυστές σελίδες" με τα κρυμμένα λόγια τους και... το σασπένς τους. Διότι για να τις ξύσει κανείς χρειάζεται αρκετές ώρες. [...] Για το κλείσιμο, ο Τζιμάκος έχει προβλέψει ένα πτυσσόμενο πόστερ που αποτυπώνει την προσπάθεια του να αυτοστραγγαλιστεί με μια "βρώμικη" πάντα εικόνα στο μυαλό. Και, τέλος, ένα εξομολογητικό λακωνικό πορτρέτο του, όπου μας πληροφορεί πως φιλοδοξεί "να γίνει ένας σωστός άνθρωπος", τον ξετρελαίνει "το αχαλίνωτο σεξ", τον απωθεί "ο καπιταλισμός" και πως κρυφή του λαχτάρα είναι "η επανάσταση". "Γιατί είμαι αυτός που είμαι;" ρωτάει καταλήγοντας τον εαυτό του, που... απαντά: "Διότι έχω στραβιά μύτη και είμαι παχύς". (Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα, 21/12/1996)
