Αθήνα - Ρώμη, βίοι παράλληλοι

Περιγραφή:

Με την πεποίθηση πως ο υποκειμενισμός, καθώς και η προσήλωση σε οποιανδήποτε ιδεολογία ή δόγμα, αποτελούν φραγμό στην επιστημονική έρευνα, μακριά από κάθε μορφή σωβινιστικής διάθεσης, προβαίνω στη συγγραφή του παρόντος. Επειδή ο τρόπος που προσεγγίζεται το ιστορικό γίγνεσθαι δεν είναι καθαρά αφηγηματικός, αλλά και διαλεκτικός και επειδή θα εκθέσουμε πλήθος πράξεων και γεγονότων, θα παρακαλέσουμε τον αναγνώστη, αν δεν θα περιγράψουμε εμπεριστατωμένα όλες τις πράξεις των δρώντων προσώπων, αλλά μια περίληψη για τα περισσότερα, να μας δικαιολογήσει. Και τούτο διότι πιστεύουμε ότι τις περισσότερες φορές, ακόμη και στις πλέον επιφανείς πράξεις, καθώς αναφέρει και ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι. Αλέξανδρος 1), δεν υπάρχει πάντοτε εκδήλωση αρετής ή κακίας, αλλά, πολλές φορές, ένα ασήμαντο γεγονός ή μία σύντομη φράση ή ακόμη και ένα παιχνίδι, φανερώνουν πολύ περισσότερο το ήθος και την ανδρεία του πράττοντα, παρά η περιγραφή από πολύνεκρες μάχες και μεγάλες στρατιωτικές παρατάξεις ή πολιορκίες πόλεων. Ο ιστορικός πρέπει να ερευνά την πορεία των γεγονότων με κριτήριο αντικειμενικό και να προσπαθεί να εισδύσει στα βαθύτερα αίτια που διαμορφώνουν τις καταστάσεις. Σχετικά με το υπό έρευνα θέμα, της παράλληλης ιστορικής πορείας των Αθηνών και της Ρώμης, εάν ο ερευνητής τυχαίνει να είναι Έλληνας, θα πρέπει να έχει τη δύναμη να περιγράψει την πορεία της ιστορίας αυτής, χωρίς να ακολουθήσει την εσφαλμένη, κατά τη γνώμη μας, οδό, που τον οδηγεί από την Ελληνίδα πόλη, διαμέσου των "Ελληνιστικών" επικρατειών, στην παγκόσμια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αισθάνομαι δε επιτακτική την ανάγκη να δηλώσω, ότι θεωρώ τους συμπολίτες μου απόγονους του Θεμιστοκλή, ως αρχιναύαρχου νικητή της Σαλαμίνας, αλλά και του μετέπειτα Θεμιστοκλή, ως ικέτη στην αυλή του Πέρση βασιλιά. Του ήρωα των Θερμοπυλών Λεωνίδα, αλλά και του προδότη Εφιάλτη, της ίδιας ακριβώς ιστορικής στιγμής. [...] Στο έργο αυτό διαθέσαμε περισσότερο χώρο για να εκθέσουμε τα αφορώντα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την Επανάσταση το 1821, για την ιστορία των Αθηνών, διότι πιστεύουμε πως ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, για τα δεδομένα της εποχής, αποτέλεσε το σπουδαιότερο ίσως ιστορικό γεγονός, καθόσον προσέλαβε μορφή παγκόσμιου πολέμου και συνετέλεσε, μετά την κυριαρχία της Σπάρτης, στην έκτοτε μόνιμη παρακμή των Αθηνών. Ως προς την Επανάσταση δε του 1821, αυτή είχε σαν αποτέλεσμα, για πρώτη φορά στην ιστορία, όλες οι ελληνικές περιοχές να αποτελέσουν ένα ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)